Goede gewoontes werken met een Pavlov

Goede gewoontes werken met een Pavlov-effect. Dat doen slechte gewoontes ook, maar die laten we nu even buiten beschouwing.

De fysioloog Pavlov ontdekte dat zijn hond elke keer kwijlde als hij een belletje hoorde dat hij die hond had leren associëren met voedsel. Conditionering noemen we dat. 

Dus: in plaats van kwijlen bij het zien of ruiken van voedsel, kwijlen bij een belletje dat de hond in verband bracht met voedsel.

Pavlov is hier wereldberoemd mee geworden. Zijn hond ook, hij staat opgezet in het Pavlov Museum in St Petersburg.

Met Pavlov’s ontdekking kunnen we enorm ons voordeel doen bij het vormen van goede gewoontes.

Goede gewoontes zijn superhandig. Als ze eenmaal gevormd zijn doe je met zo min mogelijk moeite wat goed voor je is. Als je bijvoorbeeld met plezier en voldoening wilt werken ontwikkel je die gewoontes die dit doel voor jou bevorderen.

Nou willen wij als mensen eigenlijk meteen dat voedsel en niet eerst een belletje. Het duurt dan ook even voordat een goed voornemen een goede gewoonte wordt. 

De kunst is om klein te beginnen, het belletje met een zo aantrekkelijk mogelijke beloning te associëren en bewust te genieten van het resultaat.

Stel je wil er een gewoonte van maken om een uur vroeger op te staan. Begin dan met een kwartier of nog minder. Ga in dit kwartier lekker rustig je thee drinken en word je bewust van dit fijne moment dat je jezelf hebt gegeven door eerder op te staan.

Zo simpel is het eigenlijk.

Helaas is de praktijk nogal eens weerbarstiger. Wil je wel meer plezier, rust en voldoening in je werk of privé, maar heb je geen idee waar te beginnen? 

Misschien vind je het dan fijn om met me te sparren. Morgen om 10.00 uur maak een uurtje voor je vrij. Meld je snel aan via mijn online kalender. Ik heb maar plek voor één.

Fijne dag,

May