Wat goed dat je nèt een zesje hebt gehaald!

Dit hoor je zelden of nooit op school. De complimenten gaan meestal naar de achten en negens. En al helemaal naar de tienen. Alleen als je normaal een onvoldoende hebt, dan krijg je met wat geluk erkenning voor de topprestatie dat je dit keer op een zes bent uitgekomen.

Maar is dat eigenlijk wel zo handig?

Een compliment ontvangen is fijn. De boodschap is dat je ok bent, je doet het goed en je hoort er bij. 

Krijg je een compliment voor je acht, dan stimuleert dat de volgende keer weer net zo goed je best te doen. Het is jouw beloning voor gewenst gedrag.

Heb je net een zesje gehaald, omdat het mooi weer was en je liever ging zwemmen in plaats van studeren en je dacht dat je het risico wel kon nemen, want je had ‘t toch wel goed genoeg onder de knie? 

Zo’n ‘zesjes-mentaliteit’ oogst zelden een compliment. Maar is dat eigenlijk wel terecht?

Het is toch geweldig dat de zwemmer zijn kennisniveau goed kan inschatten? Dat hij of zij onafhankelijker is van de complimenten van anderen, het oog op het doel houdt (een voldoende) en tijd neemt voor wat echt belangrijk voor hem of haar is? 

Dat zouden meer mensen moeten doen!

Want streven naar een zo hoog mogelijk punt kan leiden tot perfectionisme en dat is een van de belangrijkste oorzaken van de toename van burnout-klachten. 

Vanuit de losse pols schat ik dat van al mijn cliënten zo’n 90% perfectionist is. Die zouden veel vaker voor een zesje mogen gaan. En het zou fantastisch zijn als het een keer een vijf werd. 

Soms leren we gewoon de verkeerde dingen op school.

Zou jij ook vaker een zes willen durven halen en wil je daar met mij over sparren? Je bent van harte welkom voor een oriënterend gesprek. 

Vrijblijvend, maar waardevol. Ongeveer een acht, soms een negen 😊.

Fijne dag,

May