Ik ben weer thuis met mijn hoofd

Eerst verdriet, ongeloof en een allesoverheersende moeheid. Daarna worstelen met zichzelf en leren zaken anders aan te pakken dan ze tot dan toe deed. En dan voorzichtig merken dat ze succesjes boekt en met – meestal – kleine stappen vooruit gaat. 

Terugkijkend op de afgelopen 4 maanden is ze blij dat ze dreigde uit te vallen met stressklachten en met wat ze hier allemaal van geleerd heeft: ‘Ik ben weer thuis met mijn hoofd’.  

Als je niet thuis was, waar was je dan met je hoofd?

‘Eigenlijk altijd ergens anders. Bij wat ik allemaal moest doen en of ik alles op tijd af zou krijgen. Bij wat er allemaal fout kon gaan. En als het dan fout was gegaan in mijn ogen bij wat ik anders had moeten doen, dat ik faal, dat ik dit werk helemaal niet kan. Het ging maar door en door. Steeds maar mezelf dingen kwalijk nemen en bekritiseren.

Achteraf gezien hè. Toen had ik dat nauwelijks niet door. Ik nam de tijd niet om er bij stil te staan dat ik maar steeds bezig was met mijn hoofd. Echt vreselijk eigenlijk’. 

Nu kan ik soms met een kop thee in de hand een beetje voor me uitstaren. Dan gebeurt er niet veel in mijn hoofd, maar ik ben wel thuis’. 

Een beetje voor je uitstaren met een kop thee in je hand, dat zouden meer mensen moeten doen. Het zou een hoop problemen schelen. 

Dus neem maar lekker de tijd voor die formatie om na te denken over wat nu echt belangrijk is. Ik heb daar wel ideeën over, dus ze kunnen ook nog altijd bij mij terecht voor inspiratie.

Maar ook met vragen over hoe je weer thuis kunt komen met je eigen hoofd.

Voel je vrij een afspraak te maken om te sparren. Geheel vrijblijvend, maar super waardevol. 

Fijne dag met je hoofd,

May