Lukt het jou je focus te richten op wat echt belangrijk is? Niet alleen op het hier en nu, maar ook op de langere termijn? Op wat niet urgent is, maar wel heel belangrijk?

Bij elke crisis richten we ons eerst op het directe gevaar. Natuurlijk. Dat is op dat moment het belangrijkste. Hetzelfde geldt voor deze pandemie. Maar inmiddels weet je hoe de vlag er de komende weken hangt en kun je je weer richten op jouw eigen doelen. Als je deze draai kunt maken heb je veerkracht.  

Je kunt je zorgen blijven maken over:

• de financiële positie van je organisatie en de consequenties die dat voor jou heeft;
• de kwaliteit van jullie dienstverlening in coronatijd en wat dat doet met jullie cliënten en opdrachtgevers of
• de veerkracht en gezondheid van je medewerkers.

Het is heel begrijpelijk als je dat doet. Maar helpt jou dat? Bezorgd zijn verlamt je. Het maakt je minder oplossingsgericht, minder effectief en minder effectief.

In plaats daarvan kun je ook je energie steken in:

• het ontdekken van nieuwe kansen voor je organisatie;
• uitvinden hoe je de dienstverlening op afstand kunt optimaliseren en hoe je dat in de toekomst blijvend kunt toepassen (waardoor je wellicht effectiever en/of goedkoper kunt werken) of
• het vergroten van de veerkracht en gezondheid van medewerkers.

Als je deze uitdaging aangaat begeef je je in een positieve spiraal in plaats van een spiraal naar beneden.

Schakel dus zo snel mogelijk van bezorgdheid naar betrokkenheid. Door te focussen op waar jij heen wilt en te zoeken naar passende oplossingen in deze uitdagende tijd. Door te focussen op waar jij wél invloed op hebt.

Wil jij de positieve spiraal versterken? En kun je daarbij nog wat hulp gebruiken? Meld je hier aan voor mijn webinar “In 5 stappen meer rust in mijn team” op dinsdag 2 juni om 20.00 uur of donderdag 4 juni om 10.00 uur.

Ik wist het niet, maar sinds mijn dochter op de middelbare school zit weet ik dat een 5,5 ook een voldoende is. Zelf streef ik meestal naar een tien. Daar heb ik regelmatig ook flink last van. Wat dat betreft kan ik nog veel van mijn kind leren.

Heel veel mensen zijn als ik. Steeds meer lijkt het wel. Allemaal perfectionisten. En als het niet goed gaat, ligt het aan onszelf. Dus dan gaan we nog een tandje harder, verder, beter.

Maar een tien halen is altijd al lastig en in deze tijd bijna niet te doen! Techniekstress, chaos, onduidelijke taken, etc. liggen op de loer.

Om je team gezond te houden is mijn belangrijkste tip voor teammanagers in corona-tijd:

Lees meer

Vorige week had ik een kennismakingsgesprek met een jonge man. Ik vroeg hem naar zijn stressniveau. Hij antwoordde ‘Het gaat eigenlijk wel weer. Na mijn vakantie kan ik het eigenlijk best wel weer handelen’. Om zeker te zijn vroeg ik door: ‘Zit je nu dan in de plus of wat minder in de min?’ Dáár moest hij over nadenken. 

Als je maar lang genoeg te veel spanningen hebt gehad voel je niet meer goed wat normaal is. Dit komt mede dankzij het stresshormoon cortisol, dat er voor zorgt dat je jouw vermoeidheid minder voelt. Het is dus lastig om dan antwoord te geven op de vraag “of je weer oké bent”. 

Je voelt het eenvoudigweg niet goed meer!

Ach, het valt eigenlijk wel mee.

We neigen ernaar te denken dat het wel mee valt met onze stress. 

• Ten eerste omdat er nog steeds een taboe op rust. 
• Ten tweede omdat als je erkent dat het niet meevalt, je er ook nog wat mee moet (en je hebt het al zo druk). 
• En ten derde omdat je je soms door een kleine verlichting (een vakantie, een taak afgerond, een extra collega erbij) echt beter kunt voelen. 

Als je niet weet of het echt meevalt of dat je alleen wat minder in de min zit dan voorheen, check jezelf dan eens op de volgende punten. 

Lees meer

Vorige week donderdag had ik een gesprek met een cliënt, ze barstte meteen in tranen uit. ‘Ik heb een terugval!’, snikte ze. Met dezelfde wanhoop als bij het begin van ons traject. ‘Het ging zo goed, maar ik ben weer helemaal terug bij af’.

Dit hoor ik vaker, dus ik vroeg: ‘Is het echt waar dat je terug bij af bent?’ Ze vertelde wat er gebeurd was om na 5 minuten te zeggen: ‘Het grootste verschil met toen, is dat ik nu weet wat ik moet doen als ik me zo voel. Ik heb het laten versloffen, maar heb het deze week wel weer opgepakt’. Maar lieve schat, dit is precies waar het om gaat.

Want ben je terug bij af?

Nee! Dit overkomt ons allemaal. Het hoort bij een veranderingsproces. Verandering gaat niet in een rechte lijn omhoog. Ons oude patroon zit nu eenmaal diep in onze hersens ingesleten en het vraagt veel oefening om er een nieuwe voor in de plaats te krijgen. Steeds sneller heb je in de gaten dat je weer in je oude gedrag zit, steeds sneller stel je het bij. Als je gecommitteerd blijft en de draad weer oppakt. En niet gelooft dat je weer terug bij af bent.

Ik ken het zelf maar al te goed. Je hebt iets geleerd, denk je, en dan ineens zie je jezelf weer precies hetzelfde doen als voorheen. Met hetzelfde gevoel. Alsof je in een kamer komt waar je lang niet bent geweest en waar je liever niet aan herinnerd wilt worden. Je kunt er moedeloos van worden. Als je niet begrijpt dat het er bij hoort.

Half jaar traject

Onze hersenen houden ons graag bij het oude. Ze houden niet van verandering, want je weet maar nooit waar dat toe leidt. Het kost tijd om nieuwe patronen in te slijten. Twee stappen vooruit en regelmatig weer één terug.

Daarom heb ik een half jaartraject ontwikkeld. Zodat je 6 maanden de tijd hebt om te leren minder stress te hebben, meer rust en focus te creëren en het nieuwe gedrag in te slijten. Een half jaar om terug te vallen, te miskleunen en de draad weer op te pakken.

Wil je weten of het iets voor jou is? Bel 06-15406851 of mail voor een vrijblijvend “Veerkracht Adviesgesprek“. Kosteloos, maar wel waardevol. We kijken samen wat jij nodig hebt om meer rust en focus te vinden in je werk. En daarbuiten.

Hartelijke groet,

May

Wat een enorme desillusie toen ik er achter kwam dat Sinterklaas niet bestond. Niet alleen kon ik niet geloven dat iedereen (iedereen!) me had voorgelogen (en waarover nog meer?), maar de teleurstelling dat er niet zo iemand is die toch in ieder geval een deel van mijn verlanglijstje wilde vervullen. Het heeft me zeker twee sint-seizoenen gekost voor ik het echt besefte.

Wat nu? Ik heb nog steeds van alles op mijn verlanglijstje. Misschien helpt het als ik mijn wensen maar gewoon de kosmos in gooi. Misschien bestaat Sinterklaas toch wél.

Lieve Sinterklaas,

Voor jouw verjaardag wil ik graag..

• Dat iedereen zich realiseert dat wij de natuur nodig hebben (bijvoorbeeld om bij te komen van de spanningen van alledag en weer tot jezelf te komen) en we er dus goed voor moeten zorgen.
• Dat wij 100 km per uur rijden omarmen als een goede manier is om te onthaasten.
• Dat wij – in navolging van IJsland – ons niet meer laten leiden door economische groei maar ons welzijn.
• Dat leerkrachten gaan doen waarvoor ze voor de klas staan: kinderen begeleiden gelukkige volwassenen te worden.
• Dat wij er op vertrouwen dat kinderen uit zichzelf willen leren en we ze niet steeds onder druk hoeven te zetten en te testen.
• Dat kunst niet meer gezien wordt als een onbelangrijk bijkomstigheidje, maar als broodnodig om onze creativiteit te trainen en te leren anders naar zaken te kijken.
• Dat 50% van de raden van bestuur (en directies, en management) bestaat uit vrouwen, desnoods met quotum.
• Dat we onze tijd besteden aan het oplossen van vraagstukken in plaats van elkaar bestrijden of ons ego oppoetsen.
• Dat we tijd nemen, bijvoorbeeld om na te denken waar we onze tijd op aarde aan willen besteden.

Alvast dank, May.

PS Ook met een van deze dingen ben ik voor nu tevreden. Wel liefst een beetje vlug.

PS 2 De wortel is voor Ozosnel