#grensoverschrijdend

Hoe verder je moet rijden, des te moeilijker is het om te stoppen.

Als je van Amsterdam naar Vleuten moet rijden, is het meestal geen enkel probleem om even bij je oude tante in Breukelen het vestje af te geven dat ze laatst bij had laten liggen. Maar als je 2256 km verderop moet zijn, kun je na 100 km echt nog niet stoppen voor een kop koffie ook al heb je daar nog zo’n zin in.

‘Nog even door hoor’, denk je dan, ‘ik ga eerst twee uur rijden en daarna zoek ik een aardig wegrestaurantje voor een lekkere bak’. Maar als je door een file niet verder gekomen bent dan 145 km, dan staat zo’n pauze gemakkelijk weer op losse schroeven.

‘Ja, ik ga inderdaad zo stoppen, maar misschien is het leuker om dat pas na Antwerpen te doen als het landschap weer een beetje groener is’.

Ken je dat ook? Of ben ik de enige die hier last van heeft? En dit gaat niet alleen op voor kilometers, maar voor de 4 stallen van je opgedoekte vakantiehuis die leeg moeten worden opgeleverd, de 427 berichten die na je vakantie in je inbox liggen te wachten op antwoord en zo verder.

Als het druk is, neigen we naar grensoverschrijdend gedrag. We focussen dan teveel op het afkrijgen van de taak. Die 2256 km moeten achter de rug, die stallen zo snel mogelijk leeg en die berichten van je to-do lijstje.

Pauze!

Terwijl we natuurlijk allemaal weten dat we pauzes nodig hebben. Maar hoe drukker het is, des te minder zijn we geneigd met onze grenzen rekening te houden. Het zou beter zijn als we dat meer zouden doen: focussen op het proces en niet op het doel.

Drie tips bij grote taken:

• Houd een strak werkschema aan en ga daar nauwelijks overheen
• Plan altijd meer tijd in dan je denkt of zou willen dat je nodig hebt
• Bedenk dat je veel langzamer werkt als je moe bent en zorg dat je rust pakt

Wil je ondanks deze tips toch mijn onverdeelde aandacht? Bel of mail me voor een oriënterend en kosteloos Veerkracht gesprek. We kijken dan samen wat je nodig hebt om veerkrachtiger te worden.

Je bent van harte welkom.

Fijne dag,

May