Quiet quitting, wasda?

Vorige week stond in dagblad Trouw een artikel over Quiet Quitting, een verschijnsel dat zich in toenemende populariteit mag verheugen. Dat juich ik van harte toe. Het is een nieuw antwoord op de toenemende prestatiedruk en bijkomende stressklachten, ontstaan in China en via de VS naar Nederland gekomen.

 

But what are we actually talking about?

Quiet quitting is de houding van een werknemer die niet meer doet dan waar hij/zij voor aangenomen is. Niet minder, maar ook in principe ook niet meer. Het is een vorm van passief verzet tegen steeds hogere eisen van werkgevers, die daar verder niets tegenover stellen. En daar ook geen afspraken over hebben gemaakt. Het is stoppen met steeds verder je grenzen oprekken om te voldoen aan andermans verwachtingen ten koste van jezelf. Van je gezondheid, je werkplezier en/of je levensgeluk.
Quiet quitters zetten hun telefoon uit in het weekend, zodat ze niet gestoord worden bij het spelen met hun kinderen. Ze checken hun mail niet in de vakantie, omdat ze weten dat ze het nodig hebben om even helemaal met iets anders bezig te zijn. Of omdat ze daar eenvoudigweg geen zin in hebben.
Ze schreeuwen dit niet van de daken, ze doen het gewoon. Stil stoppen dus.

 

Is het niet een beetje sneaky?

Helemaal niet, want je houdt je gewoon aan de afspraak. Het is niet dat je de kantjes er van af loopt. Het is gewoonweg niet steeds meer en meer doen dan je hebt afgesproken bij aanvang van je dienstverband. Fair? Ja natuurlijk! Quiet quitting is trouwens ook in het belang van de werkgever. Het houdt je gezond en inzetbaar. Bovendien krijgt de werkgever alle voordelen die gezonde werknemers meebrengen.
Zijn quiet quitters niet tevreden met hun werk? Jawel hoor, vaak wel. Ze hebben alleen ook nog een leven naast hun werk. Hebben ze geen drive? Zeker wel, maar ze willen die drive graag houden door tijdig te ontspannen.

 

Wil je ook starten met Quiet quitting?

Maar weet je nog niet hoe? Stuur een berichtje naar mail@mayschoeber.nl en ik mail je mijn whitepaper met praktische tips waarmee je direct aan de slag kunt.

Ik ben ook heel benieuwd naar jouw visie op Quiet Quitting. Ben je het – totaal – niet met me eens? Of ben je een enthousiaste beoefenaar? Please let me know. Ik hoor graag je mening en/of ervaring.

#grensoverschrijdend

Hoe verder je moet rijden, des te moeilijker is het om te stoppen.

Als je van Amsterdam naar Vleuten moet rijden, is het meestal geen enkel probleem om even bij je oude tante in Breukelen het vestje af te geven dat ze laatst bij had laten liggen. Maar als je 2256 km verderop moet zijn, kun je na 100 km echt nog niet stoppen voor een kop koffie ook al heb je daar nog zo’n zin in.

‘Nog even door hoor’, denk je dan, ‘ik ga eerst twee uur rijden en daarna zoek ik een aardig wegrestaurantje voor een lekkere bak’. Maar als je door een file niet verder gekomen bent dan 145 km, dan staat zo’n pauze gemakkelijk weer op losse schroeven.

‘Ja, ik ga inderdaad zo stoppen, maar misschien is het leuker om dat pas na Antwerpen te doen als het landschap weer een beetje groener is’.

Ken je dat ook? Of ben ik de enige die hier last van heeft? En dit gaat niet alleen op voor kilometers, maar voor de 4 stallen van je opgedoekte vakantiehuis die leeg moeten worden opgeleverd, de 427 berichten die na je vakantie in je inbox liggen te wachten op antwoord en zo verder.

Als het druk is, neigen we naar grensoverschrijdend gedrag. We focussen dan teveel op het afkrijgen van de taak. Die 2256 km moeten achter de rug, die stallen zo snel mogelijk leeg en die berichten van je to-do lijstje.

 

Pauze!

Terwijl we natuurlijk allemaal weten dat we pauzes nodig hebben. Maar hoe drukker het is, des te minder zijn we geneigd met onze grenzen rekening te houden. Het zou beter zijn als we dat meer zouden doen: focussen op het proces en niet op het doel.

 

Drie tips bij grote taken:

  • Houd een strak werkschema aan en ga daar nauwelijks overheen
  • Plan altijd meer tijd in dan je denkt of zou willen dat je nodig hebt
  • Bedenk dat je veel langzamer werkt als je moe bent en zorg dat je rust pakt

 

Wil je ondanks deze tips toch mijn onverdeelde aandacht? Bel of mail me voor een oriënterend en kosteloos Veerkracht gesprek. We kijken dan samen wat je nodig hebt om veerkrachtiger te worden.

Je bent van harte welkom.

 

Fijne dag,

May

Yirah of toch Pachad?

Het leek me begin december een fantastisch idee, echt een heel goed plan: me terugtrekken in de bergen van Zuid-Spanje en een boek schrijven over alles wat ik in de afgelopen jaren geleerd heb over veerkracht en werkplezier. Er kwam namelijk weer een lockdown aan en niet te vergeten de winter. Een boek schrijven stond altijd al op mijn wensenlijstje en ik had wel zin in een nieuw avontuur.

Na een paar nachtjes slapen boekte ik een huisje op een geweldige plek met een absurd mooi uitzicht. Morgen vertrek ik. Mijn koffer, een kistje boeken, een verrekijker, ze liggen allemaal al in de auto.

De eerste week na het boeken had ik er nog steeds enorm veel zin in, daarna sloeg mijn stemming om. Ga ik echt al die tijd in mijn eentje zitten?  Wat als de wifi het daar niet doet? Er zit toch niemand te wachten op nog een boek over stress. Kan ik dat überhaupt wel, een boek schrijven?

 

What was I thinking?

 

Gelukkig kreeg ik van links en rechts opbeurende woorden. En ook een aantal keer ‘O, dat zou ik ook wel willen’. Het hielp een beetje.

Toen herinnerde ik me ineens Yirah.

Yirah?

Inderdaad ja. Yirah is een woord uit het Hebreeuwse oude testament en wordt vaak vertaald met ‘angst’. Maar het ligt subtieler. Yirah is het gevoel dat je krijgt als je meer ruimte inneemt dan je normaal doet. Als je tegelijk met angst ook ineens barstens veel energie krijgt van wat je doet. Het is het angstaanjagende ontzag om de grootsheid van het leven zelf.

Een gevoel van angst vanuit iets positiefs zou je kunnen zeggen.

Pachad is angst voor je bullebak van een baas, van onverwachte geluiden in het achterkamertje, de angst voor het oordeel van een ander.

Het verschil tussen yirah en pachad is cruciaal voor wat je kiest te doen in een gegeven situatie. Alle pachad kun je bijvoorbeeld proberen te vermijden of verminderen, maar yirah verminderen is jezelf en je omgeving tekort doen. Dat gaat ten koste van je levenslust.

Hierover meer in mijn boek. Want ik heb wel pachad, maar zeker ook yirah. Ik ga dus.

 

Hoe zit dit bij jou?

Herken je dit subtiele verschil? En heb je hier mooie voorbeelden van? Inspireer ons en schrijf ze onder deze blog. Vast dank.

Je bent ook welkom voor een vrijblijvende Veerkracht Sessie, waarin we kijken wat jij nodig hebt om veerkrachtiger te worden. Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) voor een afspraak. Vanuit Spanje.

Fijne dag,

May

‘The main thing is to keep the main thing, the main thing’

‘The main thing is to keep the main thing, the main thing’

 

Sinds Sinterklaas hebben wij op onze wc een nieuwigheidje: bij binnenkomst beginnen er vogels te fluiten. Je waant je even in het bos. Daar zat ik dan vanochtend een poosje naar te luisteren en me af te vragen hoe lang dit fluitconcert eigenlijk duurt.

Afgelopen zaterdag las ik dat iemand had voorgedrongen bij het halen van een boosterprik. Hij wilde uitvinden of dat kon, dat voordringen. En inderdaad, het kon. Nu gaat de GGD extra checken of de mensen die ze prikken ook echt wel aan de beurt zijn.

Vorige week sprak ik een uitgeputte leerkracht tijdens een veerkracht training. Ze voelde zich regelmatig slap in de klas. Eigenlijk moest ze elk uur wat eten om zich fit te blijven voelen vanwege een medische conditie, maar de kinderen mochten niet eten in de klas. Daarom deed zij het ook niet.

 

Het lukt zo vaak niet

In deze gevallen lukte het dus niet om the main thing the man thing te keepen. We hebben het belangrijkste niet het zwaarst laten wegen. We hadden onze prioriteiten niet op een rijtje.

Want de GGD moet gewoon zo snel mogelijk zoveel mogelijk mensen vaccineren, de leerkracht lekkere hapjes eten in haar klas en ik moet aan het werk.

Waarom is deze schijnbaar simpele opdracht toch zo lastig uit te voeren?

 

Waarom toch niet!

Onze hersens zijn zo ontwikkeld dat we heel gevoelig zijn voor afleidende prikkels.

Piepende apparaten of thuiswerkende buren bijvoorbeeld. Maar ook jouw eigen ondermijnende gedachten of de mening van de goegemeente. Ze kunnen je allemaal van je pad af helpen.

Wat hierbij helpt is allereerst heldere doelen te kiezen. Kiezen geeft rust. Neem de tijd om ze helder te krijgen, want het is de bedoeling dat ze een poosje mee gaan.

 

Heb jij jouw doelen voor ’22 al bepaald?

Je bent van harte welkom om hier met me over te sparren in een vrijblijvend gesprek. Maak een afspraak via 06-15406851 of mail@mayschoeber.nl.

 

Fijne dag,

May

Nooit stressen om je stress

Nooit stressen om je stress

Deze week is het de Week van de Werkstress en daarom krijg je van mij 5 do not’s als je last hebt van stress en daar iets aan wilt doen. Ik zet ze hier nog even op een rijtje:

  1. Nooit minder gaan werken
  2. Nooit proppen
  3. Niet alles volgens het boekje
  4. Haast je zelden!
  5. Nooit stressen om je stress

 

Vandaag ga ik het met je hebben over stressen om je stress en dat dit contraproductief is. Dan maak je het alleen maar erger. Het is een zichzelf versterkend proces.

Dat is helder. Maar hoe stop je daarmee?

 

Een voorbeeld:

Ooit werkte ik als keukenhulpje in een bekend Italiaans restaurant. Kennelijk gaf dat status, want een kennis van een kennis belde me met de vraag of ik een koud buffet kon maken ter ere van haar promotie. Met ossenstaartsoep, want dat vond ze zo lekker. Ik kon wel wat extra geld gebruiken, dus zei ik ‘ja’.

Geen flauw idee of je nog ossenstaarten kon krijgen, nooit eerder een koud buffet gemaakt. Maar hoe moeilijk kon het zijn?

 

Gierende adrenaline

Terwijl ik dit schrijf voel ik nog de stress van die dag. Ik had alles goed voorbereid: de recepten lagen klaar, de inkopen waren gedaan, de soep de avond ervoor getrokken. Maar op die dag zelf moest het dan echt gebeuren. Om 7 uur in de ochtend begon ik met het koken van 36 eieren.

Regelmatig voelde ik die dag de adrenaline door mijn aderen gieren. Maar tegelijk voelde ik me ook uitgedaagd en te trots om het te laten mislukken. Ik ging er helemaal voor, werkte als een beest en precies om 17.00 uur was ik klaar. Om 20.00 uur sliep ik.

De volgende dag belde de promovendus me om te zeggen die iedereen van het buffet had genoten.

 

De clou

Ja, het was een hectische klus en ja, het kostte me bakken energie. Maar wat een kick! Het was tegelijk een fantastische en stressvolle ervaring. Zo gedenkwaardig dat ik me 30 jaar later nog kan herinneren dat het helemaal niet gemakkelijk is om 36 eieren tegelijk te koken.

De kunst is dus het plezier en de uitdaging te vinden in datgene wat je stress geeft.

 

Help!

Wil je me helpen door antwoord te geven op de vraag: Wat is voor jou de belangrijkste belemmering is om iets aan jouw stress te doen?

Jouw antwoord is voor mij heel waardevol, want het helpt mij om beter bij mijn cliënten aan te sluiten. Alvast veel dank!

Groet,

May

Haast je zelden!

Haast je zelden!

Elke keer als mijn boekhoudster bezig is met mijn jaaropgave stuurt ze me tussendoor allerlei mailtjes:

  • ‘Ik mis rekeningnummer X; wat is daar mee gebeurd?’
  • ‘Van de volgende rekeningen kan ik geen betaling vinden, kun je eens kijken of ze na 31 december betaald zijn?’
  • ‘Voor klant Y reken je standaard te weinig. Mij maakt het niet uit hoor, maar toch jammer.’

Teveel betaalde BTW, dubbele factuurnummers, rekenfouten.. het komt allemaal voor. Schaamrood op mijn kaken. En heel blij met mijn oplettende boekhoudster!

 

Neem de tijd

Voor mijn gevoel doe ik echt mijn best. Maar als ik eerlijk ben: ik neem te weinig tijd voor mijn administratie. Ik doe het lekker snel om er gauw van af te zijn en daardoor maak ik fouten. Uiteindelijk kost het me niet alleen veel meer tijd, maar dus ook nog eens geld.

Als we ons haasten jagen we extra stresshormonen door ons lijf, waardoor we een goede focus houden op gevaar. Bij gevaar is dat heel nuttig.

Brand in de kelder? Gauw naar buiten als je het niet meer zelf kunt blussen en de brandweer bellen. Een man met een pistool in je tuin? Maken dat je binnen komt.

 

Stress maakt je dom

Maar bij het boekhouden maakt die haast je slordig. Dan focus ik focus op ‘afhebben’, want ik heb nog meer (leukere dingen) te doen. Stress hindert je denkvermogen.

Bovendien is bijna alles veel leuker als je er de tijd voor neemt.

 

Wie kan mij helpen?

Aan alle hardwerkende, sensitieve mensen die iets willen betekenen voor anderen en die hun stress willen aanpakken, zodat ze meer plezier en energie krijgen in hun werk en privé:

Wat is jouw grootste belemmering om iets te doen aan de stress in je werk en daarbuiten (afgezien van tijd)?

Jouw antwoord helpt me om beter van waarde te kunnen zijn. Je kunt jouw reactie plaatsen onder deze post of mailen naar mail@mayschoeber.nl

 

Vast dank,

May

Niet volgens het boekje

Niet volgens het boekje

Een paar weken geleden gaf ik een training aan leerkrachten. Eén van de deelnemers had een stofwisselingsziekte. Als ze om de paar uur iets at had ze daar veel minder last van en voelde ze zich fitter. 

Toch deed ze dit niet. Want, zo zei ze bij navraag, het was niet de bedoeling dat kinderen in de klas aten en zij wilde het goede voorbeeld geven. Ze handelde volgens het boekje.

Maar als dit contraproductief is en tegen jouw belangen indruist: doe de dingen dan vooral niet volgens het boekje. 

 

Speciaal voor vrouwen

Met deze tip richt ik me speciaal tot vrouwen. Ik heb hier geen wetenschappelijk bewijs voor, maar ik denk dat vrouwen hem harder nodig hebben. De meeste vrouwen houden van harmonie en hebben daarnaast heel goed in ons onderwijssysteem geleerd om binnen de lijntjes te kleuren. Ik ken het zelf maar al te goed.

Af en toe moeten wij vrouwen ’s nachts op blote voeten over het kerkhof dansen om de heks in ons wakker te schudden. Af en toe moeten we die feeks het voortouw laten nemen en eens kijken wat dat oplevert.

 

Werk vanuit je hart

Zou het nou echt toeval zijn dat juist in de vrouwenberoepen – zoals in de zorg, de kinderopvang en het onderwijs – een tekort aan personeel is? Beroepen waar de uitvoerders zich al jaren afjakkeren, bijvoorbeeld omdat ze geplaagd worden door administratiedruk.

Hoe dan ook: het is wel wetenschappelijk bewezen dat autonomie meer werkplezier geeft en werkplezier minder negatieve stress.

Nogmaals dus: werk niet volgens het boekje. Werk vanuit je hart.

 

Belangrijke vraag

Aan alle hardwerkende, sensitieve mensen die iets willen betekenen voor anderen én die hun stress willen aanpakken, zodat ze meer plezier en energie krijgen in hun werk en privé:

Wat is jouw grootste belemmering om iets te doen aan de stress in je werk  en daarbuiten (afgezien van tijd)?

Je kunt jouw reactie plaatsen op onder post of mailen naar mail@mayschoeber.nl

 

Vast dank,

May

 

Delegeren, skippen of verschuiven.. maar nooit proppen!

Delegeren, skippen of verschuiven.. maar nooit proppen!

De Week tegen de werkstress is nu echt begonnen. Aan de slag dus. Maak vandaag eens 5 minuten tijd om je af te vragen of het qua stress goed gaat.

Zoals beloofd mijn tweede Do not als het gaat om het tackelen van (werk)stress. De eerste – Nooit minder uren werken – stond in mijn bericht van vorige week.

 

Nooit proppen

Heel vaak zie ik dat mensen proberen te veel werk in een te korte dag te proppen. Dat werkt zelden. Ofwel we nemen dan te weinig tijd voor het werk met – een gevoel van – tekort schieten op het gebied van kwaliteit tot gevolg, ofwel we offeren er onze rust en vrije tijd voor op. Of allebei.

Mijn cliënten doen meestal het laatste.

De oplossing voor een te hoge werkdruk is nooit zo snel zo veel mogelijk dingen doen in te korte tijd.

Er zijn situaties waarvoor dit incidenteel een prima methode is. Maar als dit jouw standaardoplossing is, dan wordt het op den duur problematisch.

 

Wat zijn uitzonderingen?

Stel, je geeft vandaag een training voor een nieuwe opdrachtgever bij wie je leuk voor de dag wilt komen. Ruim op tijd stap je een beetje gespannen in je auto zodat je alles rustig klaar kunt zetten. Direct bij instappen zie je tot jouw verbijstering dat je stuur ontbreekt. 

Nu moet je echt snel van alles regelen om nog op tijd te kunnen komen.

 

Een dag duurt 24 uur

Niet meer en niet minder. Dit is een gegeven. We kunnen deze tijd niet managen. We kunnen wel kiezen wat we doen op een dag. En wat niet. 

In ieder geval is het doorgaans belangrijk dat we elke dag genoeg slapen, eten, sociale contacten hebben, rusten en bewegen. 

 

Nogmaals

Komende winter ga ik een boek schrijven. Een boek voor hardwerkende, sensitieve mensen die iets willen betekenen voor anderen. En die hun stress willen aanpakken, zodat ze meer plezier en energie krijgen in hun werk en privé. Dat heb ik altijd al willen doen. 

Herken je je hierin? Zo ja, wat is jouw grootste belemmering om iets te doen aan de stress in je werk en daarbuiten (afgezien van tijd)?

Je kunt het als reactie plaatsen op mijn website onder deze blog of post. 

Vast dank,

May

Nooit minder gaan werken!

Nooit minder gaan werken!

Volgende week is het de Week van de Werkstress en dat vieren we. Ik neem tenminste aan dat ze daarmee de Week tegen de Werkstress bedoelen. Misschien is Week van de Veerkracht of Week van het Werkplezier een betere naam. Tenslotte groeit alles waar je aandacht aan geeft.

Enniewees: ter ere van die week mail ik je elke dag een ‘Do not’ over wat je in het geval van (werk)stress in ieder geval niet moet doen.

 

‘Nu heb ik tenminste tijd voor mijn overuren’ 

Do not 1: Nooit minder gaan werken. Doe dat zeker niet! Je verdient minder, werkt net zo hard (zo niet nog harder) en het lost de oorzaak niet op.

Toch hoor ik vaak dat mensen hier voor kiezen. Vorige week nog tijdens een training op een basisschool. Van de 10 deelnemers waren er twee minder uren gaan werken, omdat ze het oude aantal uren niet vol hielden. Een van hen zei letterlijk: ‘Nu heb ik tenminste tijd voor mijn overuren’. 

Ik snap heel goed dat je hierin de oplossing ziet als het water je aan de lippen staat. Vooral vrouwen zie ik dit veel doen.

Maar als je jouw werk niet op een gezonde manier kunt doen in de uren die er voor staan, dan is dat een teken. Een teken dat jij ofwel moet leren zaken anders aan te pakken. Ofwel dat er gewoon te veel van je gevraagd wordt. Allebei kan ook natuurlijk.

 

Maak het probleem zichtbaar

Ik ben niet tegen een keer overwerken, maar chronisch vrije tijd steken in je werk zorgt ervoor dat het probleem niet helder wordt. Heb je teveel taken, teveel energielekken, past deze baan niet meer… wat het ook is: zorg dat de oorzaak helder wordt. Pas dan kun je er wat aan doen.

 

Iets heel anders  

Komende winter ga ik een boek schrijven. Een boek voor hardwerkende, sensitieve mensen die iets willen betekenen voor anderen. En die hun stress willen aanpakken, zodat ze meer plezier en energie krijgen in hun werk en privé. Dat heb ik altijd al willen doen. 

Herken je je hier in? Zo ja, wat is jouw grootste belemmering om iets te doen aan de stress in je werk en daarbuiten (afgezien van tijd)?

Je kunt het als reactie plaatsen op mijn website onder deze blog of post. 

 

Vast dank,

May

Stilstaan is een waanzinnig onderschat fenomeen

Staat het je tegen om vandaag terug te stappen in een race met de klok?

Sterker nog: slaap je van maandag op zondag sowieso al slecht bij de gedachte weer aan het werk te moeten?

Leef je van weekend naar weekend en van vakantie naar vakantie?

 

Als dat zo is: realiseer je dat de poort naar iets nieuws altijd open staat. Het leven is veel te kort om een groot deel van je tijd het liefst te willen skippen. 

En toch doen we dit allemaal wel eens. Waarom eigenlijk?

 

Soms omdat we niet zien dat die poort inderdaad open staat. Ik geef toe: soms staat ie op een kiertje. Soms ook nemen we de tijd niet om te kijken of ie wel open staat. 

En heel vaak nemen we niet eens de tijd om stil te staan bij de vraag of ons leven ons nog wel bevalt of dat het tijd wordt om een andere afslag te nemen. Willen we wel blijven doen wat we doen? 

Stilstaan is een waanzinnig onderschat fenomeen

 

Misschien is vandaag een goede dag om een half uurtje langs de kant van de sloot te zitten mijmeren over de vraag of je zo verder wilt jakkeren of dat het tijd wordt voor nieuwe stappen.

Als je wilt kunnen we dat ook samen doen. Je bent van harte welkom voor een vrijblijvend gesprek over de stresserende zaken waar jij tegenaan loopt.

Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me, dan plannen we een afspraak. 

Na mijn vakantie 😉

Fijne dag,

May