Quiet quitting, wasda?

/door

Vorige week stond in dagblad Trouw een artikel over Quiet Quitting, een verschijnsel dat zich in toenemende populariteit mag verheugen. Dat juich ik van harte toe. Het is een nieuw antwoord op de toenemende prestatiedruk en bijkomende stressklachten, ontstaan in China en via de VS naar Nederland gekomen.

 

But what are we actually talking about?

Quiet quitting is de houding van een werknemer die niet meer doet dan waar hij/zij voor aangenomen is. Niet minder, maar ook in principe ook niet meer. Het is een vorm van passief verzet tegen steeds hogere eisen van werkgevers, die daar verder niets tegenover stellen. En daar ook geen afspraken over hebben gemaakt. Het is stoppen met steeds verder je grenzen oprekken om te voldoen aan andermans verwachtingen ten koste van jezelf. Van je gezondheid, je werkplezier en/of je levensgeluk.
Quiet quitters zetten hun telefoon uit in het weekend, zodat ze niet gestoord worden bij het spelen met hun kinderen. Ze checken hun mail niet in de vakantie, omdat ze weten dat ze het nodig hebben om even helemaal met iets anders bezig te zijn. Of omdat ze daar eenvoudigweg geen zin in hebben.
Ze schreeuwen dit niet van de daken, ze doen het gewoon. Stil stoppen dus.

 

Is het niet een beetje sneaky?

Helemaal niet, want je houdt je gewoon aan de afspraak. Het is niet dat je de kantjes er van af loopt. Het is gewoonweg niet steeds meer en meer doen dan je hebt afgesproken bij aanvang van je dienstverband. Fair? Ja natuurlijk! Quiet quitting is trouwens ook in het belang van de werkgever. Het houdt je gezond en inzetbaar. Bovendien krijgt de werkgever alle voordelen die gezonde werknemers meebrengen.
Zijn quiet quitters niet tevreden met hun werk? Jawel hoor, vaak wel. Ze hebben alleen ook nog een leven naast hun werk. Hebben ze geen drive? Zeker wel, maar ze willen die drive graag houden door tijdig te ontspannen.

 

Wil je ook starten met Quiet quitting?

Maar weet je nog niet hoe? Stuur een berichtje naar mail@mayschoeber.nl en ik mail je mijn whitepaper met praktische tips waarmee je direct aan de slag kunt.

Ik ben ook heel benieuwd naar jouw visie op Quiet Quitting. Ben je het – totaal – niet met me eens? Of ben je een enthousiaste beoefenaar? Please let me know. Ik hoor graag je mening en/of ervaring.

#grensoverschrijdend

/door

Hoe verder je moet rijden, des te moeilijker is het om te stoppen.

Als je van Amsterdam naar Vleuten moet rijden, is het meestal geen enkel probleem om even bij je oude tante in Breukelen het vestje af te geven dat ze laatst bij had laten liggen. Maar als je 2256 km verderop moet zijn, kun je na 100 km echt nog niet stoppen voor een kop koffie ook al heb je daar nog zo’n zin in.

‘Nog even door hoor’, denk je dan, ‘ik ga eerst twee uur rijden en daarna zoek ik een aardig wegrestaurantje voor een lekkere bak’. Maar als je door een file niet verder gekomen bent dan 145 km, dan staat zo’n pauze gemakkelijk weer op losse schroeven.

‘Ja, ik ga inderdaad zo stoppen, maar misschien is het leuker om dat pas na Antwerpen te doen als het landschap weer een beetje groener is’.

Ken je dat ook? Of ben ik de enige die hier last van heeft? En dit gaat niet alleen op voor kilometers, maar voor de 4 stallen van je opgedoekte vakantiehuis die leeg moeten worden opgeleverd, de 427 berichten die na je vakantie in je inbox liggen te wachten op antwoord en zo verder.

Als het druk is, neigen we naar grensoverschrijdend gedrag. We focussen dan teveel op het afkrijgen van de taak. Die 2256 km moeten achter de rug, die stallen zo snel mogelijk leeg en die berichten van je to-do lijstje.

 

Pauze!

Terwijl we natuurlijk allemaal weten dat we pauzes nodig hebben. Maar hoe drukker het is, des te minder zijn we geneigd met onze grenzen rekening te houden. Het zou beter zijn als we dat meer zouden doen: focussen op het proces en niet op het doel.

 

Drie tips bij grote taken:

  • Houd een strak werkschema aan en ga daar nauwelijks overheen
  • Plan altijd meer tijd in dan je denkt of zou willen dat je nodig hebt
  • Bedenk dat je veel langzamer werkt als je moe bent en zorg dat je rust pakt

 

Wil je ondanks deze tips toch mijn onverdeelde aandacht? Bel of mail me voor een oriënterend en kosteloos Veerkracht gesprek. We kijken dan samen wat je nodig hebt om veerkrachtiger te worden.

Je bent van harte welkom.

 

Fijne dag,

May

Yirah of toch Pachad?

/door

Het leek me begin december een fantastisch idee, echt een heel goed plan: me terugtrekken in de bergen van Zuid-Spanje en een boek schrijven over alles wat ik in de afgelopen jaren geleerd heb over veerkracht en werkplezier. Er kwam namelijk weer een lockdown aan en niet te vergeten de winter. Een boek schrijven stond altijd al op mijn wensenlijstje en ik had wel zin in een nieuw avontuur.

Na een paar nachtjes slapen boekte ik een huisje op een geweldige plek met een absurd mooi uitzicht. Morgen vertrek ik. Mijn koffer, een kistje boeken, een verrekijker, ze liggen allemaal al in de auto.

De eerste week na het boeken had ik er nog steeds enorm veel zin in, daarna sloeg mijn stemming om. Ga ik echt al die tijd in mijn eentje zitten?  Wat als de wifi het daar niet doet? Er zit toch niemand te wachten op nog een boek over stress. Kan ik dat überhaupt wel, een boek schrijven?

 

What was I thinking?

 

Gelukkig kreeg ik van links en rechts opbeurende woorden. En ook een aantal keer ‘O, dat zou ik ook wel willen’. Het hielp een beetje.

Toen herinnerde ik me ineens Yirah.

Yirah?

Inderdaad ja. Yirah is een woord uit het Hebreeuwse oude testament en wordt vaak vertaald met ‘angst’. Maar het ligt subtieler. Yirah is het gevoel dat je krijgt als je meer ruimte inneemt dan je normaal doet. Als je tegelijk met angst ook ineens barstens veel energie krijgt van wat je doet. Het is het angstaanjagende ontzag om de grootsheid van het leven zelf.

Een gevoel van angst vanuit iets positiefs zou je kunnen zeggen.

Pachad is angst voor je bullebak van een baas, van onverwachte geluiden in het achterkamertje, de angst voor het oordeel van een ander.

Het verschil tussen yirah en pachad is cruciaal voor wat je kiest te doen in een gegeven situatie. Alle pachad kun je bijvoorbeeld proberen te vermijden of verminderen, maar yirah verminderen is jezelf en je omgeving tekort doen. Dat gaat ten koste van je levenslust.

Hierover meer in mijn boek. Want ik heb wel pachad, maar zeker ook yirah. Ik ga dus.

 

Hoe zit dit bij jou?

Herken je dit subtiele verschil? En heb je hier mooie voorbeelden van? Inspireer ons en schrijf ze onder deze blog. Vast dank.

Je bent ook welkom voor een vrijblijvende Veerkracht Sessie, waarin we kijken wat jij nodig hebt om veerkrachtiger te worden. Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) voor een afspraak. Vanuit Spanje.

Fijne dag,

May

‘The main thing is to keep the main thing, the main thing’

/door

‘The main thing is to keep the main thing, the main thing’

 

Sinds Sinterklaas hebben wij op onze wc een nieuwigheidje: bij binnenkomst beginnen er vogels te fluiten. Je waant je even in het bos. Daar zat ik dan vanochtend een poosje naar te luisteren en me af te vragen hoe lang dit fluitconcert eigenlijk duurt.

Afgelopen zaterdag las ik dat iemand had voorgedrongen bij het halen van een boosterprik. Hij wilde uitvinden of dat kon, dat voordringen. En inderdaad, het kon. Nu gaat de GGD extra checken of de mensen die ze prikken ook echt wel aan de beurt zijn.

Vorige week sprak ik een uitgeputte leerkracht tijdens een veerkracht training. Ze voelde zich regelmatig slap in de klas. Eigenlijk moest ze elk uur wat eten om zich fit te blijven voelen vanwege een medische conditie, maar de kinderen mochten niet eten in de klas. Daarom deed zij het ook niet.

 

Het lukt zo vaak niet

In deze gevallen lukte het dus niet om the main thing the man thing te keepen. We hebben het belangrijkste niet het zwaarst laten wegen. We hadden onze prioriteiten niet op een rijtje.

Want de GGD moet gewoon zo snel mogelijk zoveel mogelijk mensen vaccineren, de leerkracht lekkere hapjes eten in haar klas en ik moet aan het werk.

Waarom is deze schijnbaar simpele opdracht toch zo lastig uit te voeren?

 

Waarom toch niet!

Onze hersens zijn zo ontwikkeld dat we heel gevoelig zijn voor afleidende prikkels.

Piepende apparaten of thuiswerkende buren bijvoorbeeld. Maar ook jouw eigen ondermijnende gedachten of de mening van de goegemeente. Ze kunnen je allemaal van je pad af helpen.

Wat hierbij helpt is allereerst heldere doelen te kiezen. Kiezen geeft rust. Neem de tijd om ze helder te krijgen, want het is de bedoeling dat ze een poosje mee gaan.

 

Heb jij jouw doelen voor ’22 al bepaald?

Je bent van harte welkom om hier met me over te sparren in een vrijblijvend gesprek. Maak een afspraak via 06-15406851 of mail@mayschoeber.nl.

 

Fijne dag,

May

Nooit stressen om je stress

Nooit stressen om je stress

/door

Deze week is het de Week van de Werkstress en daarom krijg je van mij 5 do not’s als je last hebt van stress en daar iets aan wilt doen. Ik zet ze hier nog even op een rijtje:

  1. Nooit minder gaan werken
  2. Nooit proppen
  3. Niet alles volgens het boekje
  4. Haast je zelden!
  5. Nooit stressen om je stress

 

Vandaag ga ik het met je hebben over stressen om je stress en dat dit contraproductief is. Dan maak je het alleen maar erger. Het is een zichzelf versterkend proces.

Dat is helder. Maar hoe stop je daarmee?

 

Een voorbeeld:

Ooit werkte ik als keukenhulpje in een bekend Italiaans restaurant. Kennelijk gaf dat status, want een kennis van een kennis belde me met de vraag of ik een koud buffet kon maken ter ere van haar promotie. Met ossenstaartsoep, want dat vond ze zo lekker. Ik kon wel wat extra geld gebruiken, dus zei ik ‘ja’.

Geen flauw idee of je nog ossenstaarten kon krijgen, nooit eerder een koud buffet gemaakt. Maar hoe moeilijk kon het zijn?

 

Gierende adrenaline

Terwijl ik dit schrijf voel ik nog de stress van die dag. Ik had alles goed voorbereid: de recepten lagen klaar, de inkopen waren gedaan, de soep de avond ervoor getrokken. Maar op die dag zelf moest het dan echt gebeuren. Om 7 uur in de ochtend begon ik met het koken van 36 eieren.

Regelmatig voelde ik die dag de adrenaline door mijn aderen gieren. Maar tegelijk voelde ik me ook uitgedaagd en te trots om het te laten mislukken. Ik ging er helemaal voor, werkte als een beest en precies om 17.00 uur was ik klaar. Om 20.00 uur sliep ik.

De volgende dag belde de promovendus me om te zeggen die iedereen van het buffet had genoten.

 

De clou

Ja, het was een hectische klus en ja, het kostte me bakken energie. Maar wat een kick! Het was tegelijk een fantastische en stressvolle ervaring. Zo gedenkwaardig dat ik me 30 jaar later nog kan herinneren dat het helemaal niet gemakkelijk is om 36 eieren tegelijk te koken.

De kunst is dus het plezier en de uitdaging te vinden in datgene wat je stress geeft.

 

Help!

Wil je me helpen door antwoord te geven op de vraag: Wat is voor jou de belangrijkste belemmering is om iets aan jouw stress te doen?

Jouw antwoord is voor mij heel waardevol, want het helpt mij om beter bij mijn cliënten aan te sluiten. Alvast veel dank!

Groet,

May

Haast je zelden!

Haast je zelden!

/door

Elke keer als mijn boekhoudster bezig is met mijn jaaropgave stuurt ze me tussendoor allerlei mailtjes:

  • ‘Ik mis rekeningnummer X; wat is daar mee gebeurd?’
  • ‘Van de volgende rekeningen kan ik geen betaling vinden, kun je eens kijken of ze na 31 december betaald zijn?’
  • ‘Voor klant Y reken je standaard te weinig. Mij maakt het niet uit hoor, maar toch jammer.’

Teveel betaalde BTW, dubbele factuurnummers, rekenfouten.. het komt allemaal voor. Schaamrood op mijn kaken. En heel blij met mijn oplettende boekhoudster!

 

Neem de tijd

Voor mijn gevoel doe ik echt mijn best. Maar als ik eerlijk ben: ik neem te weinig tijd voor mijn administratie. Ik doe het lekker snel om er gauw van af te zijn en daardoor maak ik fouten. Uiteindelijk kost het me niet alleen veel meer tijd, maar dus ook nog eens geld.

Als we ons haasten jagen we extra stresshormonen door ons lijf, waardoor we een goede focus houden op gevaar. Bij gevaar is dat heel nuttig.

Brand in de kelder? Gauw naar buiten als je het niet meer zelf kunt blussen en de brandweer bellen. Een man met een pistool in je tuin? Maken dat je binnen komt.

 

Stress maakt je dom

Maar bij het boekhouden maakt die haast je slordig. Dan focus ik focus op ‘afhebben’, want ik heb nog meer (leukere dingen) te doen. Stress hindert je denkvermogen.

Bovendien is bijna alles veel leuker als je er de tijd voor neemt.

 

Wie kan mij helpen?

Aan alle hardwerkende, sensitieve mensen die iets willen betekenen voor anderen en die hun stress willen aanpakken, zodat ze meer plezier en energie krijgen in hun werk en privé:

Wat is jouw grootste belemmering om iets te doen aan de stress in je werk en daarbuiten (afgezien van tijd)?

Jouw antwoord helpt me om beter van waarde te kunnen zijn. Je kunt jouw reactie plaatsen onder deze post of mailen naar mail@mayschoeber.nl

 

Vast dank,

May

Niet volgens het boekje

Niet volgens het boekje

/door

Een paar weken geleden gaf ik een training aan leerkrachten. Eén van de deelnemers had een stofwisselingsziekte. Als ze om de paar uur iets at had ze daar veel minder last van en voelde ze zich fitter. 

Toch deed ze dit niet. Want, zo zei ze bij navraag, het was niet de bedoeling dat kinderen in de klas aten en zij wilde het goede voorbeeld geven. Ze handelde volgens het boekje.

Maar als dit contraproductief is en tegen jouw belangen indruist: doe de dingen dan vooral niet volgens het boekje. 

 

Speciaal voor vrouwen

Met deze tip richt ik me speciaal tot vrouwen. Ik heb hier geen wetenschappelijk bewijs voor, maar ik denk dat vrouwen hem harder nodig hebben. De meeste vrouwen houden van harmonie en hebben daarnaast heel goed in ons onderwijssysteem geleerd om binnen de lijntjes te kleuren. Ik ken het zelf maar al te goed.

Af en toe moeten wij vrouwen ’s nachts op blote voeten over het kerkhof dansen om de heks in ons wakker te schudden. Af en toe moeten we die feeks het voortouw laten nemen en eens kijken wat dat oplevert.

 

Werk vanuit je hart

Zou het nou echt toeval zijn dat juist in de vrouwenberoepen – zoals in de zorg, de kinderopvang en het onderwijs – een tekort aan personeel is? Beroepen waar de uitvoerders zich al jaren afjakkeren, bijvoorbeeld omdat ze geplaagd worden door administratiedruk.

Hoe dan ook: het is wel wetenschappelijk bewezen dat autonomie meer werkplezier geeft en werkplezier minder negatieve stress.

Nogmaals dus: werk niet volgens het boekje. Werk vanuit je hart.

 

Belangrijke vraag

Aan alle hardwerkende, sensitieve mensen die iets willen betekenen voor anderen én die hun stress willen aanpakken, zodat ze meer plezier en energie krijgen in hun werk en privé:

Wat is jouw grootste belemmering om iets te doen aan de stress in je werk  en daarbuiten (afgezien van tijd)?

Je kunt jouw reactie plaatsen op onder post of mailen naar mail@mayschoeber.nl

 

Vast dank,

May

 

PANIEK!!!

/door

Hoewel ik daar geen wetenschappelijk bewijs voor heb, lijkt het alsof er steeds meer mensen in paniek raken.

In de afgelopen week sprak ik twee mannen die niet meer door een tunnel durven te rijden en ook liever niet over een brug. ‘Het overviel me gewoon. Ineens blokkeerde ik helemaal’.

Das ontzettend lastig als je een eigen onderneming hebt of IT-er bent met veel verschillende klanten door het hele land verspreid. Deze twee rijden dus toch door, maar met trillende handen en het zweet op de rug.

Voor de heren in kwestie heel akelig. ‘Hoe kan dat nou in godsnaam?’, vroegen ze zich af. ‘Ik heb toch altijd goed gefunctioneerd?’

 

Paniek voelt afschuwelijk. Je bent de controle kwijt. Je zit helemaal klem. Zo lijkt het.

Veel mensen denken dat ze ter plekke een hartaanval zullen krijgen en dood neervallen. Want het kan zomaar zijn dat je een druk op je borst voelt en/of een steek in je hartstreek.

Maar schadelijk is een paniekaanval niet. Het is eerder een signaal dat je jezelf voorbij loopt. Dat je helemaal geen zin hebt om te voelen dat het niet lekker met je gaat. Dat je te druk, te ongezellig of te gestrest door het leven gaat.

De lichte paniek die je voelt terwijl je je met klotsende oksels naar die vergadering op de 4e verdieping begeeft waar die fijne manager ook bij zit ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Dat wil je niet voelen. Maar het is een signaal.

Een signaal voor actie.

 

Die actie kan van alles zijn. Wat passend is hangt helemaal af van jou en je situatie. Wil je sparren wat in jouw geval een goede zet kan zijn, bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me dan voor een vrijblijvende afspraak. Dan denk ik met je mee.

 

Fijne dag,

May

Ik ben weer thuis met mijn hoofd

/door

Eerst verdriet, ongeloof en een allesoverheersende moeheid. Daarna worstelen met zichzelf en leren zaken anders aan te pakken dan ze tot dan toe deed. En dan voorzichtig merken dat ze succesjes boekt en met – meestal – kleine stappen vooruit gaat. 

Terugkijkend op de afgelopen 4 maanden is ze blij dat ze dreigde uit te vallen met stressklachten en met wat ze hier allemaal van geleerd heeft: ‘Ik ben weer thuis met mijn hoofd’.  

 

Als je niet thuis was, waar was je dan met je hoofd?

‘Eigenlijk altijd ergens anders. Bij wat ik allemaal moest doen en of ik alles op tijd af zou krijgen. Bij wat er allemaal fout kon gaan. En als het dan fout was gegaan in mijn ogen bij wat ik anders had moeten doen, dat ik faal, dat ik dit werk helemaal niet kan. Het ging maar door en door. Steeds maar mezelf dingen kwalijk nemen en bekritiseren.

Achteraf gezien hè. Toen had ik dat nauwelijks niet door. Ik nam de tijd niet om er bij stil te staan dat ik maar steeds bezig was met mijn hoofd. Echt vreselijk eigenlijk’. 

Nu kan ik soms met een kop thee in de hand een beetje voor me uitstaren. Dan gebeurt er niet veel in mijn hoofd, maar ik ben wel thuis’. 

 

Een beetje voor je uitstaren met een kop thee in je hand, dat zouden meer mensen moeten doen. Het zou een hoop problemen schelen. 

Dus neem maar lekker de tijd voor die formatie om na te denken over wat nu echt belangrijk is. Ik heb daar wel ideeën over, dus ze kunnen ook nog altijd bij mij terecht voor inspiratie.

Maar ook met vragen over hoe je weer thuis kunt komen met je eigen hoofd.

  

Voel je vrij een afspraak te maken om te sparren. Geheel vrijblijvend, maar super waardevol. 

 

Fijne dag met je hoofd,

May

Er is altijd wel iemand die het beter kan

/door

Heb je net het wereldrecord op de 10 km hardlopen te pakken, gaat iemand er twee dagen later overheen. En vet ook!

Je hebt nog niet eens de tijd gevonden alle felicitatie-appjes te lezen. De gekregen bloemstukken staan nog vers te shinen in je woonkamer. De inkt waarmee jouw allerbeste tijd in de boeken staat bijgeschreven is zeg maar nog niet eens droog.

Gadverdamme.

Dan heb je zoveel talent, heb je zo hard gewerkt en er zoveel voor gelaten. En dan is er toch nog iemand beter. Je had zo graag nog een paar maanden willen genieten van het gevoel de beste van de wereld te zijn.

 

Wat nu?

Er zijn grofweg twee manieren om hiermee om te gaan. Ofwel je vergelijkt jezelf met anderen en laat je ontmoedigen omdat die ander beter is. Dat is eigenlijk de snelste manier om ongelukkig te worden.

Je kunt je door zo’n tegenslag ook laten inspireren tot nog betere prestaties.

Gelukkig koos Sifan Hassan voor het laatste en kunnen wij een spannende wedstrijd op de Olympische Spelen deze zomer tegemoet zien. Wat een toonbeeld van veerkracht!

 

Natuurlijk mag je best balen van zo’n terugslag, maar liefst niet te lang. Ga een rondje hardlopen of zo, daar knapt een mens van op.

Kun jij wel wat meer veerkracht gebruiken en is hardlopen echt niet jouw ding? Laat je inspireren door mijn e-book “Meer grip op je tijd in 7 stappen” met meer tips en trucs om meer rust in je leven te brengen en je veerkracht te vergroten.

 

Fijne dag,

May