Wat zie ik nou toch?

Wat zie ik nou toch?

Heb jij dat ook wel eens? Dat je wat ziet, maar niet kunt thuisbrengen wat eigenlijk?  Dat je daar steeds maar naar blijft kijken, omdat je het aan je hersenen blijft knagen?

Het laat je niet los. Je staat zelfs op om er naar toe te lopen om vast te stellen dat het een stuk van de stofzuigerslang is van je oude stofzuiger, die achter je schuurtje uit gepiept komt waar je ‘m gedropt hebt om ooit nog eens weg te gooien.

Of je ontdekt na lang turen op die foto dat het niet jouw arm is, maar die van je vriendin die schuin achter je stond op het moment dat deze foto genomen is.

Zo werkt het ook met zaken die we ruiken of horen en niet thuis kunnen brengen. ‘Ruik ik nou gas?’ of ‘Wat hoor ik nou voor gepiep?’ kun je jezelf dan afvragen.

Vaak laten we die vragen pas los als we een bevredigend antwoord hebben gevonden.

In mindere mate lijkt dit te gelden voor wat we voelen. Die gevoelens negeren we regelmatig met groot gemak. ‘Jezus wat ben ik moe, maar helaas ik moet nog even door’. Of zelfs dat niet en alleen maar gadverdamme denken en gewoon doorgaan.

Een ander voorbeeld. Weerstand voelen maar je niet afvragen waartegen precies. Moet ik even stoppen en me op iets anders richten? Ben ik toe aan een nieuwe uitdaging? Zit die nieuwe methode nog niet lekker in mijn vingers of past die gewoon helemaal niet bij mij? Dat soort vragen.

Die stellen we veel minder.

Voel je dingen die je niet goed kunt thuisbrengen? En vraag je je af of het met stress te maken kan hebben?

Download dan hier op mijn site een overzichtelijke lijst van verschillen tussen in de stress of in de flow zitten. Dan weet je meteen waar je aan toe bent en dat geeft rust.

Fijne dag,
May