‘Ik heb het toch zó druk. Iedereen doet maar een beroep op mij alsof ik niets te doen heb of zo. Geen idee hoe ik dat allemaal voor elkaar moet krijgen. Niet normaal gewoon.’
‘Wat moet je allemaal doen dan?’
‘Ik moet alle rapportbesprekingen nog voorbereiden, ik loop waanzinnig achter met het invullen van het leerlingvolgsysteem, over twee weken is de sportdag en daar moet ik nog echt álles voor doen, de planning voor de grote schoonmaak, de eindtentoonstelling voor de ouders, het houdt niet op’.
‘Zullen we eens kijken wat je kunt schrappen?’
‘Schrappen? Was dat maar waar. Er valt niks te schrappen. Anders had ik het al lang gedaan’.
‘Delegeren misschien?
‘Ik zou het met alle liefde doen, maar ja, ik heb nou eenmaal geen assistente.’
‘Kijk dan eens of je de dingen een beetje simpel kunt houden? Het hoeft niet allemaal perfect.‘
‘Ga weg met die onzin, je hebt geen idee hoe die ouders op mijn nek zitten. En dan heb ik het nog niet over onze directeur met zijn excellente school’.
Herken je dit gesprek? Of een variant hierop? Vast wel. We hebben het bijna allemaal wel eens te druk en rennen achter onszelf aan. Slim is dat niet.
Als we het druk hebben met druk zijn, dan worden we dommer. We hebben geen ruimte om gebruik te maken van handige tips van anderen, we nemen de tijd niet om na te denken of we alles wel moeten van wat we denken dat moet, we zien het bredere plaatje niet meer en dus ook niet dat een middagje zwemmen net zo goed een sportdag is.
Als we het druk hebben kunnen we maar moeilijk de tijd nemen om na te denken over hoe we deze drukte gaan tackelen. De stresshormonen jagen ons op: door, door, door.
In plaats daarvan kun je beter rustig aan doen. Neem tijd voor het grotere plaatje. Maak een planning van de dag, vraag je af wat nou echt belangrijk is in dit leven, dat soort zaken.
Doe dat alleen. Of samen met mij.
Bel (06-15406851) of mail me (mail@mayschoeber.nl) voor een vrijblijvend maar waardevol oriënterend gesprek. Ik neem de tijd voor je.
Fijne dag,
May
PANIEK!!!
/door May SchoeberHoewel ik daar geen wetenschappelijk bewijs voor heb, lijkt het alsof er steeds meer mensen in paniek raken.
In de afgelopen week sprak ik twee mannen die niet meer door een tunnel durven te rijden en ook liever niet over een brug. ‘Het overviel me gewoon. Ineens blokkeerde ik helemaal’.
Das ontzettend lastig als je een eigen onderneming hebt of IT-er bent met veel verschillende klanten door het hele land verspreid. Deze twee rijden dus toch door, maar met trillende handen en het zweet op de rug.
Voor de heren in kwestie heel akelig. ‘Hoe kan dat nou in godsnaam?’, vroegen ze zich af. ‘Ik heb toch altijd goed gefunctioneerd?’
Paniek voelt afschuwelijk. Je bent de controle kwijt. Je zit helemaal klem. Zo lijkt het.
Veel mensen denken dat ze ter plekke een hartaanval zullen krijgen en dood neervallen. Want het kan zomaar zijn dat je een druk op je borst voelt en/of een steek in je hartstreek.
Maar schadelijk is een paniekaanval niet. Het is eerder een signaal dat je jezelf voorbij loopt. Dat je helemaal geen zin hebt om te voelen dat het niet lekker met je gaat. Dat je te druk, te ongezellig of te gestrest door het leven gaat.
De lichte paniek die je voelt terwijl je je met klotsende oksels naar die vergadering op de 4e verdieping begeeft waar die fijne manager ook bij zit ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Dat wil je niet voelen. Maar het is een signaal.
Een signaal voor actie.
Die actie kan van alles zijn. Wat passend is hangt helemaal af van jou en je situatie. Wil je sparren wat in jouw geval een goede zet kan zijn, bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me dan voor een vrijblijvende afspraak. Dan denk ik met je mee.
Fijne dag,
May
Ik ben weer thuis met mijn hoofd
/door May SchoeberEerst verdriet, ongeloof en een allesoverheersende moeheid. Daarna worstelen met zichzelf en leren zaken anders aan te pakken dan ze tot dan toe deed. En dan voorzichtig merken dat ze succesjes boekt en met – meestal – kleine stappen vooruit gaat.
Terugkijkend op de afgelopen 4 maanden is ze blij dat ze dreigde uit te vallen met stressklachten en met wat ze hier allemaal van geleerd heeft: ‘Ik ben weer thuis met mijn hoofd’.
Als je niet thuis was, waar was je dan met je hoofd?
‘Eigenlijk altijd ergens anders. Bij wat ik allemaal moest doen en of ik alles op tijd af zou krijgen. Bij wat er allemaal fout kon gaan. En als het dan fout was gegaan in mijn ogen bij wat ik anders had moeten doen, dat ik faal, dat ik dit werk helemaal niet kan. Het ging maar door en door. Steeds maar mezelf dingen kwalijk nemen en bekritiseren.
Achteraf gezien hè. Toen had ik dat nauwelijks niet door. Ik nam de tijd niet om er bij stil te staan dat ik maar steeds bezig was met mijn hoofd. Echt vreselijk eigenlijk’.
Nu kan ik soms met een kop thee in de hand een beetje voor me uitstaren. Dan gebeurt er niet veel in mijn hoofd, maar ik ben wel thuis’.
Een beetje voor je uitstaren met een kop thee in je hand, dat zouden meer mensen moeten doen. Het zou een hoop problemen schelen.
Dus neem maar lekker de tijd voor die formatie om na te denken over wat nu echt belangrijk is. Ik heb daar wel ideeën over, dus ze kunnen ook nog altijd bij mij terecht voor inspiratie.
Maar ook met vragen over hoe je weer thuis kunt komen met je eigen hoofd.
Voel je vrij een afspraak te maken om te sparren. Geheel vrijblijvend, maar super waardevol.
Fijne dag met je hoofd,
May
Er is altijd wel iemand die het beter kan
/door May SchoeberHeb je net het wereldrecord op de 10 km hardlopen te pakken, gaat iemand er twee dagen later overheen. En vet ook!
Je hebt nog niet eens de tijd gevonden alle felicitatie-appjes te lezen. De gekregen bloemstukken staan nog vers te shinen in je woonkamer. De inkt waarmee jouw allerbeste tijd in de boeken staat bijgeschreven is zeg maar nog niet eens droog.
Gadverdamme.
Dan heb je zoveel talent, heb je zo hard gewerkt en er zoveel voor gelaten. En dan is er toch nog iemand beter. Je had zo graag nog een paar maanden willen genieten van het gevoel de beste van de wereld te zijn.
Wat nu?
Er zijn grofweg twee manieren om hiermee om te gaan. Ofwel je vergelijkt jezelf met anderen en laat je ontmoedigen omdat die ander beter is. Dat is eigenlijk de snelste manier om ongelukkig te worden.
Je kunt je door zo’n tegenslag ook laten inspireren tot nog betere prestaties.
Gelukkig koos Sifan Hassan voor het laatste en kunnen wij een spannende wedstrijd op de Olympische Spelen deze zomer tegemoet zien. Wat een toonbeeld van veerkracht!
Natuurlijk mag je best balen van zo’n terugslag, maar liefst niet te lang. Ga een rondje hardlopen of zo, daar knapt een mens van op.
Kun jij wel wat meer veerkracht gebruiken en is hardlopen echt niet jouw ding? Laat je inspireren door mijn e-book “Meer grip op je tijd in 7 stappen” met meer tips en trucs om meer rust in je leven te brengen en je veerkracht te vergroten.
Fijne dag,
May
Geven versus opofferen
/door May SchoeberEen hele fijne manier om je goed te voelen is iets voor een ander te doen. Win-win. De ander wordt geholpen en voelt zich gezien. Jij bent de gulle gever van dat gevoel en dat is dan weer fijn voor jou. Het geeft je het gevoel dat je iets kunt betekenen voor een ander, dat jij belangrijk bent.
Geven betekent dat je zelf genoeg hebt. Genoeg energie, geld, kennis, maakt niet uit wat. Je handelt vanuit overvloed. Naast het plezier voor de ander is geven dus ook gewoon lekker voor jou.
Fijne gevoelens versterken onze veerkracht en zijn een geweldige buffer tegen spanning en stress. Je tegelijk gestrest en fijn voelen is gewoon onmogelijk.
Sommige mensen geven terwijl ze zelf schaarste hebben. Dat kan prima zijn. Moeder Teresa is ons spreekwoordelijke voorbeeld van een zich opofferende gever. Onterecht, want ze deed het met plezier en liefde. Uit vrije wil.
Ervaar je wel schaarste en blijf je toch geven, dan is het opoffering. Bijvoorbeeld als geven een gewoonte is geworden of een opdracht. Van God of vanuit je rol in jouw gezin van herkomst.
Dan is het tijd om eerst aan jezelf te geven tot je weer overvloed voelt. Overvloed aan ruimte, tijd en energie. Heerlijk!
Ervaar je voortdurend een tekort? Aan geld, tijd, energie, ervaring of kennis en heb je geen idee hoe je weer terug naar overvloed kunt komen?
Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me: ik geef je een gratis en vrijblijvend consult.
Fijne dag vol overvloed,
May
Met een goed begin sta je 2-0 voor
/door May SchoeberEen goed begin kleurt je dag op een positieve manier. Het is het halve werk. Je haalt de investering er driedubbel en dwars weer uit. Als het ware sta je met zo’n goed begin al 2-0 voor.
Dan nog kun je halverwege dreigen te verliezen, maar die eerdere voorsprong geeft je een basis, het geeft je veerkracht. Want je weet hoe goed het kan zijn.
Er zijn heel veel manieren om de dag goed te beginnen.
Lekker vroeg opstaan om te mediteren en de tijd nemen om je te realiseren wat nou eigenlijk echt belangrijk is in je leven.
Eerst de planning maken voor je drukke werkdag en je dan afvragen welke van de volgende opties van toepassing is om vervolgens te kiezen waar je voor gaat:
Is deze planning haalbaar, maar dan moet er ook echt niks tussen komen
Is het helemaal niet haalbaar, maar zou je wel graag willen dat het zo was
Is het goed te doen en hou je daarnaast nog tijd en energie over om te sporten, voor je gezin en een kop koffie met de buurvrouw
Met je jarige vriendin op een stralende zondagochtend een half uur door het bos naar het zwembad lopen, een paar baantjes trekken en opgefrist weer terug wandelen.
Een goed begin geeft veerkracht.
Je ’s ochtends haasten om op tijd te komen, niet ontbijten, ruzie maken met een huisgenoot: je staat meteen in de eerste paar minuten al op 1-0 achterstand.
Kan gebeuren natuurlijk, maar wat mij betreft liefst niet te vaak. Wil je meer veerkracht? Kies voor een positief begin.
Voor een helder overzicht van de verschillen tussen veerkracht en chronische stress kun je mijn heldere overzicht downloaden via deze link.
Fijne dag,
May
Talking heads
/door May SchoeberAls een soort neutraal commentaar ploppen regelmatig de woorden ‘Talking heads’ in mijn hoofd op als ik zit te kijken naar een online vergadering of cursus.
Zo ook afgelopen maandag toen ik in totaal 7 uur naar een schermpje moest kijken: een meeting, een les en ’s avonds nog een vergadering over de energietransitie. Die avondbijeenkomst heb ik helaas met lichte wanhoop vroegtijdig verlaten.
Kijkend naar die ‘talking heads’ dreig ik namelijk telkens in slaap te vallen. Het gebeurt me gewoon. Het maakt niet uit of het onderwerp interessant is, of ik moe ben, de mensen aardig of juist niet.
Ik moet alles uit de kast trekken om erbij te blijven; hier heb ik nooit last van als ik met een cliënt(en) online werk. Hoe kan dit?
Om op deze vraag antwoord te krijgen heb ik mij gewend tot prof. Erik Peper, die zich in het onderwerp ‘Techstress’ heeft gespecialiseerd en er een boek over schreef. Erik Peper woont in de VS dus het betrof hier een online bijeenkomst.
Dat verklaart waarom ik niet goed heb onthouden wat de reden is van mijn slaap. Gelukkig weet ik nog wel wat je hier tegen kunt doen:
Als je nog meer tips voor me hebt, dan hoor ik ze graag.
Wil je zelf tips voor andere zaken die jou stresseren? Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me voor een online kennismaking waarbij je gegarandeerd wakker blijft.
Fijne dag,
May
Met dank aan prof. Erik Peper
Als je het druk hebt, doe rustig aan
/door May Schoeber‘Ik heb het toch zó druk. Iedereen doet maar een beroep op mij alsof ik niets te doen heb of zo. Geen idee hoe ik dat allemaal voor elkaar moet krijgen. Niet normaal gewoon.’
‘Wat moet je allemaal doen dan?’
‘Ik moet alle rapportbesprekingen nog voorbereiden, ik loop waanzinnig achter met het invullen van het leerlingvolgsysteem, over twee weken is de sportdag en daar moet ik nog echt álles voor doen, de planning voor de grote schoonmaak, de eindtentoonstelling voor de ouders, het houdt niet op’.
‘Zullen we eens kijken wat je kunt schrappen?’
‘Schrappen? Was dat maar waar. Er valt niks te schrappen. Anders had ik het al lang gedaan’.
‘Delegeren misschien?
‘Ik zou het met alle liefde doen, maar ja, ik heb nou eenmaal geen assistente.’
‘Kijk dan eens of je de dingen een beetje simpel kunt houden? Het hoeft niet allemaal perfect.‘
‘Ga weg met die onzin, je hebt geen idee hoe die ouders op mijn nek zitten. En dan heb ik het nog niet over onze directeur met zijn excellente school’.
Herken je dit gesprek? Of een variant hierop? Vast wel. We hebben het bijna allemaal wel eens te druk en rennen achter onszelf aan. Slim is dat niet.
Als we het druk hebben met druk zijn, dan worden we dommer. We hebben geen ruimte om gebruik te maken van handige tips van anderen, we nemen de tijd niet om na te denken of we alles wel moeten van wat we denken dat moet, we zien het bredere plaatje niet meer en dus ook niet dat een middagje zwemmen net zo goed een sportdag is.
Als we het druk hebben kunnen we maar moeilijk de tijd nemen om na te denken over hoe we deze drukte gaan tackelen. De stresshormonen jagen ons op: door, door, door.
In plaats daarvan kun je beter rustig aan doen. Neem tijd voor het grotere plaatje. Maak een planning van de dag, vraag je af wat nou echt belangrijk is in dit leven, dat soort zaken.
Doe dat alleen. Of samen met mij.
Bel (06-15406851) of mail me (mail@mayschoeber.nl) voor een vrijblijvend maar waardevol oriënterend gesprek. Ik neem de tijd voor je.
Fijne dag,
May
De poort naar de hemel
/door May SchoeberVeel mensen willen best naar de hemel. Metaphorically speaking dan.
Als je geluk hebt weet je ook best hoe die hemel er uit ziet: een huis met een biologische groentetuin in het oosten van het land, voor depressieve jongeren een chille plek creëren waar ze veel contact kunnen hebben binnen 1,5 meter, drie kinderen en een hond. Het kan van alles zijn.
Het is waanzinnig belangrijk om die hemel te realiseren. Want dit is het beste dat je de wereld te bieden hebt. Dat aanbod doen is jouw poort naar de hemel. Of in ieder geval een deel ervan.
Zonde voor ons allemaal dus om het niet te doen. Win-win.
Je zou dus denken dat we met zijn allen direct het pad naar de hemel op rennen. Maar nee, helaas is dat vaak niet het geval. In plaats daarvan:
‘Ik heb al jaren een groentetuin maar van biologisch telen heb ik nog te weinig verstand; ik ga eerst de biologische vakschool doen’.
‘Volgens mij heb ik een mooi businessplan, maar ik wil eerst horen wat de jeugdzorg er van vindt’.
‘Kinderen zijn duur; ik werk eerst even hard aan een financiële buffer’.
Etc.
We kiezen vaak niet voor de poort naar de hemel, maar voor een lezing over de poort van de hemel.
We zijn bang. En dat is heel normaal, maar we moeten ons er niet door laten leiden. Meestal niet tenminste.
Hoe zit dat bij jou? Waar kies jij voor een lezing in plaats van dat je aan de slag gaat met het echte werk? Waarmee hou je jezelf voor de gek?
Op weg zijn naar de hemel geeft heel veel energie. Als dat is waar je naar op zoek bent, in mijn e-book “Meer grip op je tijd in 7 stappen” staan een paar oefeningen die je op weg helpen.
Veel succes,
May
Wat goed dat je nèt een zesje hebt gehaald!
/door May SchoeberDit hoor je zelden of nooit op school. De complimenten gaan meestal naar de achten en negens. En al helemaal naar de tienen. Alleen als je normaal een onvoldoende hebt, dan krijg je met wat geluk erkenning voor de topprestatie dat je dit keer op een zes bent uitgekomen.
Maar is dat eigenlijk wel zo handig?
Een compliment ontvangen is fijn. De boodschap is dat je ok bent, je doet het goed en je hoort er bij.
Krijg je een compliment voor je acht, dan stimuleert dat de volgende keer weer net zo goed je best te doen. Het is jouw beloning voor gewenst gedrag.
Heb je net een zesje gehaald, omdat het mooi weer was en je liever ging zwemmen in plaats van studeren en je dacht dat je het risico wel kon nemen, want je had ‘t toch wel goed genoeg onder de knie?
Zo’n ‘zesjes-mentaliteit’ oogst zelden een compliment. Maar is dat eigenlijk wel terecht?
Het is toch geweldig dat de zwemmer zijn kennisniveau goed kan inschatten? Dat hij of zij onafhankelijker is van de complimenten van anderen, het oog op het doel houdt (een voldoende) en tijd neemt voor wat echt belangrijk voor hem of haar is?
Dat zouden meer mensen moeten doen!
Want streven naar een zo hoog mogelijk punt kan leiden tot perfectionisme en dat is een van de belangrijkste oorzaken van de toename van burnout-klachten.
Vanuit de losse pols schat ik dat van al mijn cliënten zo’n 90% perfectionist is. Die zouden veel vaker voor een zesje mogen gaan. En het zou fantastisch zijn als het een keer een vijf werd.
Soms leren we gewoon de verkeerde dingen op school.
Zou jij ook vaker een zes willen durven halen en wil je daar met mij over sparren? Je bent van harte welkom voor een oriënterend gesprek.
Vrijblijvend, maar waardevol. Ongeveer een acht, soms een negen 😊.
Fijne dag,
May
Wat kunnen we leren van de burnout van Bas van ‘t Wout?
/door May SchoeberOnze minister van Economische Zaken heeft een burnout.
Wat een akelig bericht. Ik ken deze man nauwelijks, maar een burnout ken ik wel en dat gun ik niemand.
En al helemaal niet de minister van Economische Zaken. Niet alleen omdat we zo’n minister nodig hebben en omdat andere mensen nu extra belast worden, maar vooral omdat iedereen dit nu van hem weet. Een beetje in de luwte een burnout hebben zit er voor hem niet in.
Net zo min als voor Pieter Omtzigt. Of voormalig minister Bruno Bruins.
Ze staan in de piktjur en krijgen veel aandacht. De hersteldruk is groot.
Hun afwezigheid mag niet te lang duren. Niet voor het land, niet voor hun carrière. Dat geeft druk, dus des te langer duurt het.
Maar mensen met stressklachten gedijen bij rust. Laten we ze daarom met rust laten en kijken wat wij hier zelf van kunnen leren.
Drie burnouts van prominente politici binnen een jaar, hoe komt dat?
Voor deze vragen de tijd nemen helpt ons een burnout te voorkomen.
Intussen hoop ik dat Bas van ’t Wout een goede stresscoach heeft. Hij is in ieder geval van harte welkom voor een vrijblijvend, maar superwaardevol gesprek – net als ieder ander met stressklachten en hier graag over wil sparren.
We bespreken dan wat nodig is om hiervan te herstellen en om erger te voorkomen.
Fijne dag,
May