Geven versus opofferen

/door

Een hele fijne manier om je goed te voelen is iets voor een ander te doen. Win-win. De ander wordt geholpen en voelt zich gezien. Jij bent de gulle gever van dat gevoel en dat is dan weer fijn voor jou. Het geeft je het gevoel dat je iets kunt betekenen voor een ander, dat jij belangrijk bent.

Geven betekent dat je zelf genoeg hebt. Genoeg energie, geld, kennis, maakt niet uit wat. Je handelt vanuit overvloed. Naast het plezier voor de ander is geven dus ook gewoon lekker voor jou.

Fijne gevoelens versterken onze veerkracht en zijn een geweldige buffer tegen spanning en stress. Je tegelijk gestrest en fijn voelen is gewoon onmogelijk.

 

Sommige mensen geven terwijl ze zelf schaarste hebben. Dat kan prima zijn. Moeder Teresa is ons spreekwoordelijke voorbeeld van een zich opofferende gever. Onterecht, want ze deed het met plezier en liefde. Uit vrije wil.

Ervaar je wel schaarste en blijf je toch geven, dan is het opoffering. Bijvoorbeeld als geven een gewoonte is geworden of een opdracht. Van God of vanuit je rol in jouw gezin van herkomst.

Dan is het tijd om eerst aan jezelf te geven tot je weer overvloed voelt. Overvloed aan ruimte, tijd en energie. Heerlijk!

 

Ervaar je voortdurend een tekort? Aan geld, tijd, energie, ervaring of kennis en heb je geen idee hoe je weer terug naar overvloed kunt komen?

Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me: ik geef je een gratis en vrijblijvend consult.

 

Fijne dag vol overvloed,

May

Met een goed begin sta je 2-0 voor

/door

Een goed begin kleurt je dag op een positieve manier. Het is het halve werk. Je haalt de investering er driedubbel en dwars weer uit. Als het ware sta je met zo’n goed begin al 2-0 voor.

Dan nog kun je halverwege dreigen te verliezen, maar die eerdere voorsprong geeft je een basis, het geeft je veerkracht. Want je weet hoe goed het kan zijn.

 

Er zijn heel veel manieren om de dag goed te beginnen.

Lekker vroeg opstaan om te mediteren en de tijd nemen om je te realiseren wat nou eigenlijk echt belangrijk is in je leven.

Eerst de planning maken voor je drukke werkdag en je dan afvragen welke van de volgende opties van toepassing is om vervolgens te kiezen waar je voor gaat:

  • Is deze planning haalbaar, maar dan moet er ook echt niks tussen komen

  • Is het helemaal niet haalbaar, maar zou je wel graag willen dat het zo was

  • Is het goed te doen en hou je daarnaast nog tijd en energie over om te sporten, voor je gezin en een kop koffie met de buurvrouw

Met je jarige vriendin op een stralende zondagochtend een half uur door het bos naar het zwembad lopen, een paar baantjes trekken en opgefrist weer terug wandelen.

 

Een goed begin geeft veerkracht.

Je ’s ochtends haasten om op tijd te komen, niet ontbijten, ruzie maken met een huisgenoot: je staat meteen in de eerste paar minuten al op 1-0 achterstand.

Kan gebeuren natuurlijk, maar wat mij betreft liefst niet te vaak. Wil je meer veerkracht? Kies voor een positief begin.

 

Voor een helder overzicht van de verschillen tussen veerkracht en chronische stress kun je mijn heldere overzicht downloaden via deze link.

Fijne dag,

May

Talking heads

/door

Als een soort neutraal commentaar ploppen regelmatig de woorden ‘Talking heads’ in mijn hoofd op als ik zit te kijken naar een online vergadering of cursus.

Zo ook afgelopen maandag toen ik in totaal 7 uur naar een schermpje moest kijken: een meeting, een les en ’s avonds nog een vergadering over de energietransitie. Die avondbijeenkomst heb ik helaas met lichte wanhoop vroegtijdig verlaten.

Kijkend naar die ‘talking heads’ dreig ik namelijk telkens in slaap te vallen. Het gebeurt me gewoon. Het maakt niet uit of het onderwerp interessant is, of ik moe ben, de mensen aardig of juist niet.

Ik moet alles uit de kast trekken om erbij te blijven; hier heb ik nooit last van als ik met een cliënt(en) online werk. Hoe kan dit?

Om op deze vraag antwoord te krijgen heb ik mij gewend tot prof. Erik Peper, die zich in het onderwerp ‘Techstress’ heeft gespecialiseerd en er een boek over schreef. Erik Peper woont in de VS dus het betrof hier een online bijeenkomst.

Dat verklaart waarom ik niet goed heb onthouden wat de reden is van mijn slaap. Gelukkig weet ik nog wel wat je hier tegen kunt doen:

  1. Ga staan in plaats van zitten.
  2. Beweeg om de 5 minuten (of minder als je langer dan ik je aandacht erbij kunt houden); eventueel zet je het beeld uit.
  3. Maak notities. Niet alleen hou je daarmee jezelf wakker, je onthoudt ook nog eens beter wat er gezegd wordt.
  4. Adem iets sneller, dus hoger op de borst. Niet te veel natuurlijk, dan ga je hyperventileren.
  5. Maak de bijeenkomst persoonlijk door je voor te stellen dat de ander echt naar jou kijkt en tegen jou praat. Communiceer met de spreker alsof hij/zij voor je zit: knik, schud ‘nee’, geef een duimpje, dat soort dingen.

Als je nog meer tips voor me hebt, dan hoor ik ze graag.

Wil je zelf tips voor andere zaken die jou stresseren? Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me voor een online kennismaking waarbij je gegarandeerd wakker blijft.

Fijne dag,

May

Met dank aan prof. Erik Peper 

Als je het druk hebt, doe rustig aan

/door

‘Ik heb het toch zó druk. Iedereen doet maar een beroep op mij alsof ik niets te doen heb of zo. Geen idee hoe ik dat allemaal voor elkaar moet krijgen. Niet normaal gewoon.’

‘Wat moet je allemaal doen dan?’

‘Ik moet alle rapportbesprekingen nog voorbereiden, ik loop waanzinnig achter met het invullen van het leerlingvolgsysteem, over twee weken is de sportdag en daar moet ik nog echt álles voor doen, de planning voor de grote schoonmaak, de eindtentoonstelling voor de ouders, het houdt niet op’.

 

‘Zullen we eens kijken wat je kunt schrappen?’

‘Schrappen? Was dat maar waar. Er valt niks te schrappen. Anders had ik het al lang gedaan’. 

‘Delegeren misschien?

‘Ik zou het met alle liefde doen, maar ja, ik heb nou eenmaal geen assistente.’

‘Kijk dan eens of je de dingen een beetje simpel kunt houden? Het hoeft niet allemaal perfect.‘

‘Ga weg met die onzin, je hebt geen idee hoe die ouders op mijn nek zitten. En dan heb ik het nog niet over onze directeur met zijn excellente school’.

 

Herken je dit gesprek? Of een variant hierop? Vast wel. We hebben het bijna allemaal wel eens te druk en rennen achter onszelf aan. Slim is dat niet.

Als we het druk hebben met druk zijn, dan worden we dommer. We hebben geen ruimte om gebruik te maken van handige tips van anderen, we nemen de tijd niet om na te denken of we alles wel moeten van wat we denken dat moet, we zien het bredere plaatje niet meer en dus ook niet dat een middagje zwemmen net zo goed een sportdag is.

Als we het druk hebben kunnen we maar moeilijk de tijd nemen om na te denken over hoe we deze drukte gaan tackelen. De stresshormonen jagen ons op: door, door, door.

 

In plaats daarvan kun je beter rustig aan doen. Neem tijd voor het grotere plaatje. Maak een planning van de dag, vraag je af wat nou echt belangrijk is in dit leven, dat soort zaken.

Doe dat alleen. Of samen met mij.

Bel (06-15406851) of mail me (mail@mayschoeber.nl) voor een vrijblijvend maar waardevol oriënterend gesprek. Ik neem de tijd voor je.

 

Fijne dag,

May

De poort naar de hemel

/door

Veel mensen willen best naar de hemel. Metaphorically speaking dan.

Als je geluk hebt weet je ook best hoe die hemel er uit ziet: een huis met een biologische groentetuin in het oosten van het land, voor depressieve jongeren een chille plek creëren waar ze veel contact kunnen hebben binnen 1,5 meter, drie kinderen en een hond. Het kan van alles zijn.

Het is waanzinnig belangrijk om die hemel te realiseren. Want dit is het beste dat je de wereld te bieden hebt. Dat aanbod doen is jouw poort naar de hemel. Of in ieder geval een deel ervan.

Zonde voor ons allemaal dus om het niet te doen. Win-win.

 

Je zou dus denken dat we met zijn allen direct het pad naar de hemel op rennen. Maar nee, helaas is dat vaak niet het geval. In plaats daarvan:

‘Ik heb al jaren een groentetuin maar van biologisch telen heb ik nog te weinig verstand; ik ga eerst de biologische vakschool doen’.

‘Volgens mij heb ik een mooi businessplan, maar ik wil eerst horen wat de jeugdzorg er van vindt’.

‘Kinderen zijn duur; ik werk eerst even hard aan een financiële buffer’.

Etc.

 

We kiezen vaak niet voor de poort naar de hemel, maar voor een lezing over de poort van de hemel.

We zijn bang. En dat is heel normaal, maar we moeten ons er niet door laten leiden. Meestal niet tenminste.

Hoe zit dat bij jou? Waar kies jij voor een lezing in plaats van dat je aan de slag gaat met het echte werk? Waarmee hou je jezelf voor de gek?

 

Op weg zijn naar de hemel geeft heel veel energie. Als dat is waar je naar op zoek bent, in mijn e-book “Meer grip op je tijd in 7 stappen” staan een paar oefeningen die je op weg helpen.

Veel succes,

 

May

Wat goed dat je nèt een zesje hebt gehaald!

/door

Dit hoor je zelden of nooit op school. De complimenten gaan meestal naar de achten en negens. En al helemaal naar de tienen. Alleen als je normaal een onvoldoende hebt, dan krijg je met wat geluk erkenning voor de topprestatie dat je dit keer op een zes bent uitgekomen.

Maar is dat eigenlijk wel zo handig?

 

Een compliment ontvangen is fijn. De boodschap is dat je ok bent, je doet het goed en je hoort er bij. 

Krijg je een compliment voor je acht, dan stimuleert dat de volgende keer weer net zo goed je best te doen. Het is jouw beloning voor gewenst gedrag.

Heb je net een zesje gehaald, omdat het mooi weer was en je liever ging zwemmen in plaats van studeren en je dacht dat je het risico wel kon nemen, want je had ‘t toch wel goed genoeg onder de knie? 

Zo’n ‘zesjes-mentaliteit’ oogst zelden een compliment. Maar is dat eigenlijk wel terecht?

 

Het is toch geweldig dat de zwemmer zijn kennisniveau goed kan inschatten? Dat hij of zij onafhankelijker is van de complimenten van anderen, het oog op het doel houdt (een voldoende) en tijd neemt voor wat echt belangrijk voor hem of haar is? 

Dat zouden meer mensen moeten doen!

Want streven naar een zo hoog mogelijk punt kan leiden tot perfectionisme en dat is een van de belangrijkste oorzaken van de toename van burnout-klachten. 

Vanuit de losse pols schat ik dat van al mijn cliënten zo’n 90% perfectionist is. Die zouden veel vaker voor een zesje mogen gaan. En het zou fantastisch zijn als het een keer een vijf werd. 

Soms leren we gewoon de verkeerde dingen op school.

 

Zou jij ook vaker een zes willen durven halen en wil je daar met mij over sparren? Je bent van harte welkom voor een oriënterend gesprek. 

Vrijblijvend, maar waardevol. Ongeveer een acht, soms een negen 😊.

 

Fijne dag,

May

Husky

Wat kunnen we leren van de burnout van Bas van ‘t Wout?

/door

Onze minister van Economische Zaken heeft een burnout.

Wat een akelig bericht. Ik ken deze man nauwelijks, maar een burnout ken ik wel en dat gun ik niemand.

En al helemaal niet de minister van Economische Zaken. Niet alleen omdat we zo’n minister nodig hebben en omdat andere mensen nu extra belast worden, maar vooral omdat iedereen dit nu van hem weet. Een beetje in de luwte een burnout hebben zit er voor hem niet in.

Net zo min als voor Pieter Omtzigt. Of voormalig minister Bruno Bruins.

Ze staan in de piktjur en krijgen veel aandacht. De hersteldruk is groot.

 

Hun afwezigheid mag niet te lang duren. Niet voor het land, niet voor hun carrière. Dat geeft druk, dus des te langer duurt het.

Maar mensen met stressklachten gedijen bij rust. Laten we ze daarom met rust laten en kijken wat wij hier zelf van kunnen leren.

 

Drie burnouts van prominente politici binnen een jaar, hoe komt dat?

  • Politici staan steeds meer onder druk van (sociale) media en richten zich op het verkrijgen van positieve reviews. Hoe doen we dat zelf? In hoeverre richten we ons op de verwachtingen en meningen van anderen? Wat kost dit ons?
  • Politici hebben steeds minder een lange termijn doelen, waardoor ze steeds meer alert zijn en zich laten leiden door de waan van de dag. Hoe is het met onze lange termijn visie gesteld? Weten wat we willen, wat echt belangrijk voor ons is? En handelen we hier naar?
  • Harde kritiek valt politici ten deel als ze fouten maken en dus neemt de prestatie druk toe en worden fouten verdoezeld. Hoe is het met ons eigen perfectionisme gesteld? Mogen we fouten maken van onszelf en kunnen we daar dan ruiterlijk en onszelf bevrijdend voor uitkomen?

Voor deze vragen de tijd nemen helpt ons een burnout te voorkomen.

 

Intussen hoop ik dat Bas van ’t Wout een goede stresscoach heeft. Hij is in ieder geval van harte welkom voor een vrijblijvend, maar superwaardevol gesprek – net als ieder ander met stressklachten en hier graag over wil sparren.

We bespreken dan wat nodig is om hiervan te herstellen en om erger te voorkomen.

 

Fijne dag,

May

Er staat niet in de Koran dat je je moet opofferen (en ook niet in de Bijbel)

/door

Onlangs sprak ik een dame met flinke stressklachten. Het was ons eerste gesprek. Ze vertelde me hoe haar leven er uit zag en waar ze last van had.

Op zeker moment vroeg ik haar wat het belangrijkste is in haar leven. Er was alle aanleiding voor die vraag, want haar leven zat bomvol.

Allereerst, antwoordde ze, waren dat haar kinderen, toen haar partner, toen haar ouders en zo verder. Ergens bij de 7e plek zei ik dat ik iets miste in dat rijtje en ze wist meteen wat ik bedoelde: zijzelf.

Direct daarna welden de tranen op in haar ogen. Ik kan het niet anders zeggen. Het waren dikke, mooie, langzame tranen.

 

‘Hoe komt dat nou dat je jezelf steeds op de laatste plek zet?’, vroeg ik haar. Meteen gaf ze als antwoord dat in de Koran staat dat gelovigen anderen moeten helpen. En gelovig was ze. Diepgelovig.

Onmiddellijk voegde ze eraan toe dat er niet in de Koran staat dat je je moet opofferen. Nou ben ik niet zo Koran-vast, maar ik nam dit zonder meer van haar aan. Het was dus haar eigen interpretatie van de boodschap waar ze last van had.

Ze was zich hiervan terdege bewust, maar gevoelsmatig was het dilemma groot. Het voelt alsof ze geen goede gelovige is als ze voor zichzelf zorgt ook al weet ze dat ze dat absoluut wel is.

Zie zo’n interpretatie maar eens uit je systeem te krijgen. Een hels karwei.

En toch is dat precies wat ze gaat doen. Omdat ze begrijpt dat deze grondhouding haar te veel kost en uiteindelijk haar naasten ook.

Wat een kanjer!

 

Je bewust zijn van je eigen ondermijnende aannames over het leven, jezelf, de anderen helpt je een stap verder bij een betere balans in je leven. Vaak hebben we anderen nodig om onze eigen aannames helder te krijgen.

Wil je eens sparren hoe dat bij jou zit? Bel (06-15406851) of mail (mail@mayschoeber.nl) me voor een vrijblijvende afspraak.

 

Heb het goed,

May

Niet alle feedback is waardevol

/door

Niet alle feedback is waardevol en je kunt ook te veel teruggekoppeld krijgen.

Tijdens tal van opleidingen heb ik geleerd feedback als een cadeautje te beschouwen. Het kostte me aanvankelijk veel moeite om de terugkoppelingen niet als een aanval te beschouwen en me niet helemaal rot te schamen voor de ‘fouten’ die ik maakte.

Dus zeg maar te leren een naaktslak te eten en het nog lekker te vinden ook.

Uiteindelijk is het me gelukt om mijn negatieve emotionele reacties te beperken en feedback inderdaad als positiefs te zien.

Alleen, op sommige cadeaus zat ik helemaal niet te wachten.

 

 

‘Leuke jurk heb je aan. Nieuw?’
Kom maar hier met dit soort feedback. Dat doet een mens goed.

‘Wat goed van je dat je die opdracht hebt gekregen. Goed gedaan joh! En dat op jouw leeftijd!’
Hm, al minder.

‘Als ik jou was zou ik die training toch wat dynamischer maken.’
O? Ik ben er zelf eigenlijk heel tevreden mee zoals het is.

‘Jij denkt wel ver door zeg. Daar maak je het jezelf niet gemakkelijk mee.’
……

 

 

Veel feedback zegt vooral veel over de gever. Dat is ook maar een mens met zijn of haar eigen zwakheden en een eigen gekleurde kijk op de wereld.

Soms is de feedback nuttig voor je en soms komt het je gewoon niet uit om daar nu aandacht aan te geven. Misschien een andere keer. Maar soms is het gezien jouw doelen niet opportuun om er überhaupt iets mee te doen, ook al snijdt het echt wel hout wat de ander zegt.

 

Te veel je oren laten hangen naar de feedback van anderen geeft stress. Het kan je uit je kracht halen en jou van je koers afbrengen. Gebruik dus de cadeaus die jou van pas komen. Wat je niet nodig hebt mag je best naar de Kringloop brengen. Wil je leren hoe je dat doet, jouw leiderschap versterken en jouw eigen pad volgen?

Mail me een berichtje voor een vrijblijvende afspraak naar mail@mayschoeber.nl, dan bespreken we eens rustig wat jij nodig hebt om vanuit rust en plezier te werken.

 

Heb het goed,

May

Wat zullen ze wel niet van me denken?

/door

Heel vaak laten we ons leiden door wat we denken dat anderen van ons denken. Soms hebben we natuurlijk gelijk en denken ze ook waar we bang voor zijn, maar wat maakt dat eigenlijk uit? Toch houdt het ons – vaak onbewust – enorm bezig wat anderen van ons denken.

Ik heb vorige week nieuwe sneakers gekocht. Geen Vans of New Balance in net een andere kleurencombi. Nee, ik wilde wat anders, iets aparters. Dus koos ik voor blinkende taupe met een neon accentje. Maar kan ik hier wel mee aankomen als ik een training geef?

Mijn roeimaatje Els heeft een moeite met haar nieuwe leidinggevende, maar iedereen lijkt haar op handen te dragen. Els twijfelt erg aan de effectiviteit van de innovaties die zij wil doorvoeren. Toch zegt ze er niets over uit angst voor de reacties van collega’s.

 

We laten ons allemaal soms – in meer of mindere mate – leiden door onze behoefte aan waardering en/of angst voor kritiek. Het lijkt we een verslaving.

Zullen ze mijn blogje wel leuk vinden? Zie ik er niet te dik uit in deze broek? Was ik niet te bot gisteren tegen mijn vriendin? Kan ik de verwachtingen wel waarmaken of vallen mijn prestaties tegen?

Dit soort gedachten weerhouden ons ervan te doen wat we zelf denken dat goed is of zelfs maar te durven weten wat we eigenlijk willen. Ze halen ons uit onze kracht.

Damoenie!

Veel van mijn cliënten kunnen heel goed rekening houden met de mening van anderen en zijn echt superaardig. Regelmatig betalen ze daar wel een hoge prijs voor: verminderd zelfvertrouwen, geringe zichtbaarheid, niet gehoord worden, aanpassingsgedrag, etcetera en uiteindelijk stressklachten.

 

Loop jij hier ook tegenaan? Zet dan een eerste stap naar verandering en stuur me een mailtje (mail@mayschoeber.nl) voor het maken van een vrijblijvend gesprek.

 

Fijne dag,

May